Μετα τα heroics της ομαδας και το τελος του πρωταθληματος, ενα κενο (αθλητικου ενδιαφεροντος) διαφαινεται στον οριζοντα για τους μηνες του καλοκαιριου και μεχρι να αρχισει ξανα η Βητα. Το κολυμπι, οι ρακετες και το ανακατεμα του καφε με το καλαμακι μπορει να χαρακτηριζονται απο διαφορους ως αθλοπαιδιες αλλα σιγουρα δεν ικανοποιουν τα αγρια οπαδικα αισθηματα που εχουμε καποιοι. Και πολυ σωστα θα ρωτησουν αυτοι οι καποιοι ‘ and what you reckon is to dress like the gentleman in the photo, leave a long beard as he does and start playin’ cricket?’. Θα ειμαι ξεκαθαρος. Οχι, δεν χρειαζεται να αφησει κανεις μουσι για να παιξει κρικετ.
Σχεδον ειμαι σιγουρος οτι ακουω καποιες φωνες σιγα σιγα να εκστομιζονται προς τις οθονες ‘μια χαρα παιδι ησουν πριν σε στειλουμε στην Αγγλια. με τα μαλακια σου, το πανκ, το ποδοσφαιρο, τι εμπλεξες με αυτα τα αυτοκρατορικα κολονιαλ σπορ? Θα ειμαι ξεκαθαρος για ακομα μια φορα. Καλα τα μαλακια μου αλλα καλυτερα ειναι τωρα, καλο το πανκ αλλα καλυτερα το noise, καλο το ποδοσφαιρο αλλα καλυτερα (μονο) η τοτεναμ. Οσο για το κρικετ ειναι δυστυχως εσφαλμενη η αποψη που εχουμε οτι ειναι αθλημα των υψηλων ταξεων και του establishment αλλα και το οτι ‘ειναι καλυτερα δηλαδη που ειμαστε αμερικανακια τωρα και παιζουμε μπασκετ?’.
Ας παρουμε τα πραγματα απο την αρχη λοιπον. Το ποδοσφαιρο ετσι οπως το ξερουμε τωρα εχει ζωη περιπου 150 χρονια. Οι ομαδες στα χρονια εκεινα, του 1870 και μετα, ξεπηδουσαν η μια μετα την αλλη ειτε μεσα απο εργασιακους χωρους οπως η Crystal Palace, η Newton Heath/Man Utd, Thames Ironworks/West Ham, Coventry κτλ, απο σχολεια και εκκλησιες (Everton, Celtic, Norwich) ειτε οπως η Nottm Forest, Middlesboro, Derby County κ.α απο Cricket Clubs τα οποια θελανε να εχουν κατι να κανουν/παιζουν τον χειμωνα οταν δεν παιζαν κρικετ.
Το cricket ως αθλημα, τουλαχιστον αυτο που λεμε κρικετ τωρα, υπηρχε απο το 1600 και μετα, με το πρωτο recorded match να μας ερχεται το 1646. Στα επομενα 200 χρονια μεχρι να φτασουμε στο ποδοσφαιρο, το κρικετ παιζοταν ειτε μεταξυ ομαδων ειτε μεταξυ χωριων (καθε Κυριακη, το γνωστο village cricket). Οταν με αυτα και με εκεινα ειχαμε και την ανοδο του ποδοσφαιρου τα δυο αυτα αθληματα εναλασσοταν του ενδιαφεροντος των οπαδων μεταξυ χειμωνα-ποδοσφαιρο και καλοκαιριου-κρικετ.
Εκτος βεβαια απο τους οπαδους, υπαρχουν δεκαδες αλλες περιπτωσεις παικτων οι οποιοι αλλαζαν τις ταπες με το cricketing bat με εξεχουσα θεση σε αυτη την κατηγορια τον Dennis Compton (ισως εναν απο τους δεκα καλυτερους cricketers ολων των εποχων) ο οποιος εχει στην κατοχη του και το μεταλλιο του νικητη απο τον τελικο του κυπελλου Αγγλιας, μιας και ηταν χαρισματικος ποδοσφαιριστης σε βαθμο να παιζει στην πρωτη κατηγορια. Κατι τετοιο φυσικα γινοταν κυριως για οικονομικους λογους, τουλαχιστον για τις δεκαετειες του 20 μεχρι και του 50 οπου και καπου εκει σταματησε σε αντιθεση με τα πρωτα χρονια οπου εκτος του χρηματικου μερους υπηρχε και ενας αερας αθλητικου ιδεωδες με βαθιες ριζες στις αντιληψεις της τοτε Βικτωριανης Αγγλιας.
Δεν ειναι επι του παροντος να αρχισουμε τα μαθηματα κρικετ και ουτε ειχα ή εχω σκοπο για κατι τετοιο. Ο καθενας μας εχει τα δικα του κριτηρια να επιλεξει τι του αρεσει ή οχι.
Η δικια μου εμπειρια την πρωτη φορα που ειδα κρικετ, σε μια ιρλανδεζικη παμπ στο Βουκουρεστη και μη εχοντας κατι αλλο να κανω, ηταν η φυσιολογικη ενος ανθρωπου που δεν προερχεται απο το συγκεκριμενο background. Απλουστατα δεν καταλαβαινα τιποτα αλλα κυριως δεν καταλαβαινα γιατι υπαρχει κατι τετοιο. Καποιους μηνες αργοτερα οταν μου το εξηγησαν κατι καλοι ανθρωποι, βρηκα τον εαυτο μου να πηγαινει στην ιδια παμπ στις 11 η ωρα το πρωι μεχρι τις επτα το απογευμα και να παρακολουθω την εξελιξη του ματς και τις πεντε μερες που διαρκει. Οτιδηποτε και εαν διαβαζα αργοτερα οτι ειναι ενα απο τα τρια πιο βαρετα σπορ στον κοσμο δεν μπορουσε να αλλαξει την αποψη μου για αυτο.
Η βιβλιογραφια (και δεν αναφερομαι στις βιογραφιες μονο) για το κρικετ εχει μια απιστευτη παραδοση με δεκαδες χιλιαδες (κυριολεκτικα) τιτλους οπως και λογοτεχνικες αναφορες σε εργα των P.G Woodhouse, σχετικα αγνωστος στην Ελλαδα, Conan Doyle, καπως πιο γνωστος, Alec Waugh, not so sure about this one και Charles Dickens που σιγουρα κατι σας λεει. 
Το ζητημα με το cricket ειναι οχι απλα να κερδισεις αλλα πως θα κερδισεις. Και αυτο το how you win εχει να κανει με τι τακτικη εχεις και πως και ποτε την αλλαζεις και πως διαβαζεις το παιχνιδι και τους αντιπαλους παικτες και παει λεγοντας. Βεβαια υπαρχει και η πιθανοτητα μετα απο τις πεντε μερες να μην υπαρχει νικητης και το ματς να ειναι ισοπαλο αλλα αυτο ειναι και το the spirit of the game. Αυτο το spirit ειναι ισως και το πιο σημαντικο στοιχειο του παιχνιδιου. Ολα οι αγωνες πρεπει να ειναι συμβατοι με το spirit of the game και τους 42 laws of cricket ( και οχι rules οπως στα αλλα αθληματα) που φυλασσονται και επιτηρουνται απο το MCC, συλλογο κρικετ και οχι ομοσπονδια ή καποιο governing body.
Τι πιο ωραιο λοιπον απο εναν αγωνα κρικετ που αρχιζει καποια στιγμη το πρωι κατα τις δεκα-μιση εντεκα, εχεις lunch στις μια, κανεις διαλειμμα για τσαί (ναι, κανεις διαλειμμα για τσαγακι) κατα τις τεσσερις και μετα παιζεις ακομα ενα διωρο. Ε! sounds nice isn’t it? Ασε που εχεις και το Wilsden Almanack εδω και 148 χρονια να γραφει για καθε ματς και καθε στατιστικο που υπαρχει στις 1600 τοσες σελιδες του.
Εαν δεν σας επεισα να κλεισω με τον οτι το cricket ειναι το μοναδικο αθλημα που υπαρχει και με το οποιο μπορεις να βαλεις κιλα παιζοντας.
ps. και επειδη ειμαι σιγουρος οτι ο Στεργιος ειναι μεσα, ψαχνουμε αλλους εννια και μετα θα παει ο προεδρος εκει στον Ταυρο μερια στην Αθηνα, να βρει τους Πακιστανους που παιζουν καθε Κυριακη να κανονισουμε ματσακι.
Ο Aldo Moro ηταν η αρχη, θα υπαρξει και συνεχεια μαλακα διατητη 