Se queda

Με μεγαλη μας χαρα διαβασαμε σε γνωστο σαιτ ερασιτεχνικων νεων οτι ‘Η περσινή καλή πορεία της Προοδευτικής Τούμπας (τερμάτισε πέμπτη) δεν πέρασε απαρατήρητη από τους ιθύνοντες του συλλόγου‘ (ο υπερτονισμος δικος μας) και οτι ‘αυτό είχε ως αποτέλεσμα να ανανεωθεί η συνεργασία με τον νεαρό πλην ελπιδοφόρο τεχνικό.’

Οταν εμεις ησχολουντο, αυτοι ακομα τρωγαν βελανιδια

Για να μην σας πιασει κανενας αδιαβαστος η πραγματικη δηλωση του φασιστα αντιπροεδρου τηλεπλασιε ηταν η εξης:

Οταν ημουν φοιτητης, οι Αριστεροι ησχολουντο συνεχως με ειτε με την Σεντ Πάουλι, με την Σελτικ κτλ τωρα για την Προοδευτικη Τουμπας:” ελα τωρα ειναι μακρια”

Αγαπητε μου, οταν εμεις ησχολουντο με ολα αυτα, εσεις ακομα τρωγατε βελανιδια που θα μας πεις εσυ εμας με τι ησχολουμαστο και με τι οχι. Γιδι.

Η Αλικη στη Χωρα…

Πριν απο αρκετο καιρο και εν μεσω της προετοιμασιας της ομαδας για τους καθοριστικους αγωνες για την αποφυγη του υποβιβασμου με τον Μεντεκα, ειχαμε γραψει εδωπερα ενα αρθρο για τον ανελεητο πολεμο των αεροπορικων κέιτεριγκ προς τους χορτοφαγους πελατες τους (εδω). Το αρθρο δε ειχε ξεσηκωσει θυελλα αντιδρασεων απο τον Προοεδρα ο οποιος ηταν εκστασιασμενος με την προοπτικη της παραμονης και δεν τον ενοιαζε τιποτα αλλο, ποσω μαλλον οι καραμελιτσες της Aegean και εαν διναν φρουτο και οχι γλυκακι στους χορτοφαγους. Βεβαια οι καιροι περασαν και πλεον οι συζητησεις μας με τον Προοεδρα περιοριζονται σε κατι του στυλ ‘ωραιο το αυτοκινητακι της Peppa Pig, απο που το πηρατε?’ Απο την αλλη το αρθρο ηταν το εναυσμα να αρχισω να μαζευω καραμελιτσες απο την Aegean για κανεναν ιδιαιτερο λογο και ετσι να εχω γεμισει ραφια και τσεπες απο χουντ με δαυτες. Βεβαια προσδοκω καποια στιγμη να γινουν καλτ και να τις πουλησω στο ebay και με τα λεφτα να κανω δωρο στην Προο μεταγραφη αεροδρομιου.

Το εναυσμα βεβαια για το σημερινο αρθρο δεν εχει να κανει με τις καραμελιτσες. Αλλα ας τα παρουμε απο την αρχη.

Πριν κατι βδομαδες βρεθηκαμε οικογενιακος στα πολυ νοτια κομματια της ελληνικης και ευρωπαικης επικρατειας για καλοκαιρινες διακοπες. Το πρωτο πρωινο ετυχε να κατσω με την Αλικη ενω η συντροφος μου ηταν καπου αλλου εχοντας διαφορα πραγματα να κανει. Ετσι λοιπον κατσαμε, ηρθε ο ανθρωπος να παραγγειλουμε και ενω με το τι καφε θα επινα ξεμπερδεψαμε γρηγορα, φτασαμε στο να παρουμε ενα τοστ. ‘Α με τι να παρουμε? Αλικη θες αυτο και εκεινο?’ Δεν απαντησε. Πηρα λοιπον την πρωτοβουλια και ειπα, ‘Μας φερνεις εναν τοστ με κασερι και ντοματα σε παρακαλω’. ‘Δεν εχω κασερι, μονο τυρι’ μου απαντησε ο Οδυσσεας, το παιδι που δουλευε. ‘Οκευ, αφου δεν εχεις κασερι, βαλε τυρι’ του ειπα και κατσαμε και ζωγραφιζαμε μεχρι να ερθουν τα πραγματα. Δε θα κρατησω σε αγωνια το αναγνωστικο κοινο, οταν ηρθε τελικα το τοστ προς μεγαλη εκπληξη ειδα οτι τελικα και φυσικα ηταν με κασερι και ντοματα. Και επειδη η παραμονη μου στην Αγγλια τοσο χρονια με εχει διδαξει να μην γινουμαι Ουννος με την μια, ειπα ενα ‘ευχαριστουμε’ και περιμενα να γυρισει το ετερον μου ημιση να τα ακουσει αυτη για τον ξεδιαντροπο πολιτισμικο ιμπεριαλισμο του κρατους των Αθηνων προς τα υπολοιπα κομματια της περιφερειας.

Βεβαια να πω την αληθεια δεν περιμενα και κατι καλυτερο απο οσους βρισκονται νοτίως της πρωτευουσης. Διοτι η μονη λυση σε αυτη την περιπτωση ειναι η φραση του κυριου Πανου που ελεγε ‘τι γραφει το διαβατηριο σου κυριε? [Insert applicable] Δε μπαινεις! Δε μπαινεις!’.

Και απο την αλλη δειχνεις συμπαθεια στον Οδυσσεα και στον καθε Οδυσσεα ο οποιος ηρθε απο την Αλβανια ή απο οπου αλλου εχουν ερθει και προσπαθησαν, βαλαν τον κωλο κατω να μαθουν ελληνικα και οι Αθηνεζοι τους τα μαθαν λαθος. Και οχι γιατι ετυχε αλλά με ενα καλα οργανωμενο σχεδιο να επικρατησει η λαθος χρηση του ορου μονο και μονο για να μην χρειαστει να ζητησουν συγνωμη για τα τοσα χρονια κοροιδιας προς ολους εμας που με κρυα και με χιονια κραταμε ψηλα την σημαια των ellinikos. Και θα επανελθω.

…των Σφακιων

Την προηγουμενη μερα απο το πιο πανω γεγονος, ειχαμε χωρις την θεληση μας μεινει κατι παραπανω ωρες σε ενα λιμανι για να περασουμε απεναντι. Το ενα εφερε το αλλο κτλ κτλ και καποια στιγμη επρεπε κατι να φαμε. Ολα καλα μεχρι εδω. Κατσαμε εκει σε ενα μαγαζι/καφε και φωναξαμε το παιδι να παρουμε κατι. Χορτοφαγικα κανετε? Ναι, οχι, οκευ κανενα προβλημα. ‘Ωραια λοιπον, να μας φερετε δυο γυρους με πατατες και τα υπολοιπα που βαζετε μεσα’. Και διευκρινιζω. Ο γυρος δεν ηταν πχ καποιο χορτοφαγικο υποκαταστατο (βλεπε quorn) που θα ερχοταν με τις πατατες. Ο γυρος, το γνωστο σε ολους ‘έδεσμα που αποτελείται από κομμάτια χοιρινού κρέατος από διάφορα μέρη του ζώου’ ως ‘είδος ψωμιού (συνήθως πεπλατυσμένου και στρογγυλού) χωρίς μαγιά ή προζύμι’ (ευχαριστω το wikipedia για τα προηγουμενα). Ναι φιλε αναγνωστη, αυτη ειναι η χρηση του αθηνεζικου λογου που ολοι μας πρεπει να μαθουμε. Να λεμε τις πιτες, γυρους και τα κασερια, τυρια. Και παρολη την ευχαριστη διαθεση που εδειξα για το πως παραγγειλαμε, κυριως γιατι μπορεσαμε και συνεννοηθηκαμε, δε μπορεσα παρα να αισθανθω ως αλλος κυριος Darcy την πρωτη φορα που ειδε την Λιζυ Μπεννετ στο χορο που διεξαγοταν στα local assembly rooms. Contempt ειναι η λεξη εαν σας διαφευγει. Μα καλα, γυρο? αναφωνησα. Νομιζω η παρατηρηση μου ηταν ακρως πετυχημενη διοτι εμπερδεψα τελειως την αγαπητη συντροφο μου η οποια πιστευε οτι μιλησε σωστα τα αθηνεζικα κατι το οποιο ισχυε αλλά απο την σαστημαρα της με ρωτησε ‘δηλαδη τι επρεπε να πω, καλαμακι?’ Νομιζω οτι δεν εχει κατι αλλο να προσθεσω.

Τρικυμια φιλοι μου. Αλλά αυτα ειναι. Θελουν να γινουμε σα τα μουτρα τους και να τα μιλαμε οπως να ‘ναι τα κασερια, τα τυρια και τα καλαμακια. Τι αλλο να πεις και να γραψεις. Μεχρι να χτιστουν λοιπον τα τελωνεια και να κοιταμε τα διαβατηρια, δυστυχως θα πρεπει να μεταλαμπαδευσουμε στα παιδια μας και στις νεες γενεες την πιστη οτι καποια στιγμη θα νικησουμε αδερφια! Βενσερεμος!