Την πρωτη φορα που διαβασα στα αγγλικα πως λενε τα φιλικα τους (friendlies δηλαδη), καποια στιγμη το 90-91 απο το Shoot ή καποιο παρομοιο περιοδικο, συνειδητοποιησα την εννοια του φιλικου. Επρεπε να κανω την αναγωγη απο το friendly στο friend για να καταλαβω οτι ειναι…ε! φιλικο. Μεχρι τοτε ηταν οι αγωνες πριν το πρωταθλημα. Μπραβο σου θα μου πειτε. Ναι ξερω ειναι ντροπης πραματα αυτα αλλα δεν φταιω μονο εγω.
Φιλικο…ξυλο
Για πολλα χρονια οι καλοκαιρινοι αγωνες πριν το πρωταθλημα ειχαν σχεδον την ιδια αξια οσοι αυτοι του πρωταθληματος. Και την ιδια ενταση. Φανταζομαι ολοι θα εχουν κατι να θυμηθουν.
Moi μπορω να ανακαλεσω ‘φιλικα’ της Καβαλας με την Δραμα, οπου το ξυλο που επεφτε εντος γηπεδου ηταν το λιγοτερο που περιμενες απο ενα ζεστο καλοκαιρινο αυγουστιατικο απογευμα. Αλλα αυτα γινονται στα ντερμπυ. Καποιοι αλλοι μπορουν να συνεισφερουν στο διαλογο με φιλικα Αρη-Παοκ (τα οποία δεν γινονται πλεον) και παει λεγοντας.
Καβαλα-Παοκ= 4-1, Αυγουστος του 85
Ο Παοκ ειχε παρει το πρωταθλημα καποιους μηνες νωριτερα και ετοιμαζοταν για το Πρωταθλητριων και η Καβαλα για ταξιδια στα Τρικαλα και στον Κιλκισιακο για την Β Εθνικη. Στα ματια του εντεκαχρονου duncan tee η ανοδος φανταζε πιο σιγουρη απο ποτε. Δεν χρειαζεται να τρεξετε στα γουϊκιπιντια για να δειτε εαν ανεβηκε η Καβαλα, θα σας το πω ευθυς αμεσως οτι δεν εγινε. Το διδαγμα? Οτι στα φιλικα δεν θα πρεπει να δινεις και πολυ σημασια. Κατι που αργησαμε να το καταλαβουμε στην Ελλαδα. Ή θα πρεπει να quotαρω τον Sir Νικολα Αλεφαντο που ελεγε οτι ‘ομαδα που πεταει στα φιλικα εχει προβλημα’?.
Αρα μεχρι τωρα δυο τα κρατουμενα. Πρωτα οτι τα φιλικα ειναι φιλικα και δευτερα οτι καλυτερα να κρατας μικρον τον καλαθον για να μην απογοητευθεις στο εγγυς μελλον. Και θα συνεχισουμε με κανα-δυο ακομα.
Ψαχνοντας αποτελεσματα στη μεση του Αιγαιου
Οτι και να λεμε και οσο και να μιλαμε, καποια πραγματα δεν αλλαζουν ποτε. Σαν εκεινη τη διαφημιση του Αριελ (ή ηταν σποτακι στο Ραδιο Ουτοπια?). Οπως και να εχει ειτε ειναι φιλικο ειτε οχι εαν παιζει η ομαδα σου, το αποτελεσμα εχει σημασια. Και αυτο περιπλεκει τα ανωθει λεγομενα. Οσο για το 
Αιγαιο δεν νομιζω οτι θα ξεχασω ποτε τον Στεργιο να παιρνει τηλεφωνο στις μια το βραδυ στις εφημεριδες για να μαθει τι εκανε η ομαδα του. Κατι που τοτε στις αρχες του 90 δεν ηταν αρκετα ευκολο. Ετσι βολοδερναμε γυρω απο το καρτοτηλεφωνο, περιμεναμε τα λεφουσια των ιταλων να ενημερωσουν την mama οτι ολα πανε καλα (κατι που δεν χρειαζοταν μιας και ετσι που μιλουσαν μεταξυ τους, σιγουρα τους ακουγαν πισω στο σπιτι), παιρναμε τηλεφωνο, μας λεγαν κατι του στυλ ‘παρτε σε κανενα μισαωρο’, καθομασταν ξανα καπου εκει γυρω, παιρναν σειρα οι υπολοιποι ιταλοι, ξανα παιρναμε τηλεφωνο, μας ξαναλεγαν τα ιδια και για να μην τα πολυλογω αντι να καθομαστε να πινουμε καμια μπυρα σε κανενα μπαρ, ψαχναμε να δουμε τι εκανε ο Αρης. Και εαν με ρωτατε τι καημο ειχα εγω και περιμενα το αποτελεσμα, μαλλον κανενα αλλα δεν ειναι αυτο το νοημα. Το αποτελεσμα ειχε σημασια για τον Στεργιο. Μεγαλη σημασια, ασχετα εαν το πρωταθλημα θα αρχιζε μετα απο κανενα μηνα ή και περισσοτερο.
Οοοοο Ραμπεσαντρατανα οοοοο….
Μια δεκαετια αργοτερα εκατσα να παρακολουθησω ενα φιλικο της Αεκ με την Τοτεναμ. Η Ενωση ακομα επαιζε στο γηπεδο της πριν το γκρεμισει ο οραματιστης Γρανιτσας, η Τοτεναμ ετοιμαζοταν να παιξει στο πρωταθλημα σε καμια εβδομαδα (δηλαδη μιλαμε για 5 με 8 Αυγουστου), ο Μακαρος μολις ειχε φερει τον αρρχηγο της ΠΣΖ και οι οπαδοι ειχαν παθει παροξυσμο. Αργοτερα ο παροξυσμος θα περασει στα σουβλατζιδικα και στις ταβερνες, μιας και ο Ραμπε τα τιμησε δεοντος. Ο αγωνας εκτος των 45 λεπτων του Ραμπε (θα παιξει και στο κυπελλο καποια στιγμη αλλα πρωταθλημα δεν θα δει ο γλεντζες Ερικ) ηταν απο βαρετο εως αδιαφορο. Κατι η ζεστη κατι το ηταν φιλικο, παντως αγωνα δεν ειδαμε. Μια εβδομαδα αργοτερα οι παικτες της Τοτεναμ θα δειξουν αλλο προσωπο, θα τρεχουν, θα καλυπτουν, θα τα δωσουν ολα. Εκεινο το βραδι παντως τιποτα απο ολα αυτα δεν εγιναν.
ΤΑ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ
Οποτε βασικα εχουμε και λεμε.
Πρωτα απο ολα τα φιλικα ειναι φιλικα. Εαν θελεις να παιξεις ντερμπυ καλοκαιριατικα και να αρχισεις να πλακωνεσαι, θα προτεινα να το ξανασκεφτεις. Ως δευτερο αποφθευγμα καταληξαμε οτι τα αποτελεσμα καμια φορα, δεν αντικατοπτριζουν την πραγματικη εικονα της ομαδας
. Και κυριως εαν αυτα τα αποτελεσματα ειναι νικηφορα. Διοτι εαν χανεις στα φιλικα και συνεχισεις να χανεις και στα κανονικα, δεν θα παρεις χαμπαρι τι εγινε. Οι νικες ειναι που σε κανουν να φτερουγας.
Στη συνεχεια ειδαμε οτι παροτι ειναι παιχνιδια ανευ βαθμολογικου ενδιαφεροντος, αυτο δεν σημαινει οτι δεν ειναι σημαντικα. Βασικα σημαντικο ειναι το τελικο σκορ. Ολοι θελουμε να μαθουμε ποσο εληξε το ματς, ασχετα εαν λεμε οτι δεν εχει και αρκετη σημασια. (Θυμηθηκα οτι καποια στιγμη βλεπαμε με τον Στεργιο για καποιο ανεξηγητο λογο ειδησεις τις μερες των χριστουγεννων και ενα απο τα θεματα ηταν οτι καποιοι εργατες απο την νοτιο κορεα παιξαν μπαλα με εργατες απο την Βορειο Κορεα υστερα απο διακοσιες χιλιαδες χρονια και τι καλα που ητανε και τι σπουδαιο πραγμα ο αθλητισμος και τι ωραια που βρεθηκαν ξανα μαζι οι δυο λαοι και τι υπεροχο μηνυμα προς τις ηγεσιες και…και…και…και εμεις καθομασταν και κοιταζομασταν και αναρωτιομασταν ‘ ναι, ναι, καλα ολα αυτα αλλα ΤΟ ΣΚΟΡ? Ποσα ποσα ηρθαν?’ Και εκει που ειχαμε απελπιστει οτι δεν θα μαθουμε ποτε στη ζωη μας τι εγινε, ασχετα εαν η ειδηση ηταν οτι εγινε, μας ενημερωνει η παρουσιαστρια ‘οτι το τελικο σκορ το οποιο δεν ειχε καμια σημασια ηταν 5-3 υπερ…’ και εκει κρατησαμε την αναπνοη μας διοτι ημασταν σιγουροι οτι τον ειχαμε πιει ‘…υπερ της ομαδας απο την Βορειο Κορεα’. Και τοτε εγινε της πορνης. Και φυσικα θα θελαμε να φωναξουμε κανενα ‘τι λες κυρα μου που δεν εχει σημασια το σκορ’ αλλα δεν το φωναξαμε διοτι ημασταν χαρουμενοι με το αποτελεσμα).
Και για το τελος δεν θα πρεπει ποτε να ξεχναμε οτι υπαρχει περιπτωση τα φιλικα να μην παρουν ποτε μπροστα και να ειναι δι επιτομι οφ βαρεμαρας.
ΤΟ ΦΙΛΙΚΟ
Και φτανουμε στα δικα μας. Στο υπερτατο φιλικο. Στο υπερτατο παιχνιδι.
Αλλα ας τα παρουμε τα πραγματα αλλιως. Παρενθεση: αυτα που θα ακολουθησουν σας τα μεταφερνω οπως (που λεει ο λογος) μου τα εξιστορησε το πορπουρα λινιο. Αρα παραπονα για ανακριβιες αλλου. Θενκς.
Λοιπον στο (παλιο) γηπεδο της St. Pauli οταν ακομα ειχαν τον ξυλινο πινακα που αλλαζαν το σκορ τα παιδακια μεσα απο τις τρυπες, ειχε επισης και μερος οπου μπαιναν τα σηματα των ομαδων. Απο τα αριστερα φυσικα, ως γηπεδουχοι υπηρχε το σημα της Πάουλι και στα ζερβα των ομαδων που φιλοξενουσαν. Ελα μου ντε ομως που στο μερος που μπαιναν τα σηματα των φιλοξενουμενων ομαδων απο κατω ειχε μονιμα (ζωγραφημενο : δικια μου παρεμβαση) το σημα της Μπαγερν του Μοναχου. Και αυτο φυσικα γιατι, αυτο ηταν το ματς. Αυτο ειναι το ματς. Μονο τοτε ολοκληρωνεται αυτη η ομαδα. Μονο οταν παιζει με τους βαυβαρος. Καλα ολα τα άλλα, αλλά εμεις με αυτους θελουμε να παιζουμε. Αυτος ειναι ο υπερτατος αντιπαλος. Αυτο ειναι το ματς που περιμενουμε. Και ειναι συγκινητικο αν μη το αλλο.
Sick and Drunk or You Will Never Drink Alone
Ακολουθωντας την ιδια λογικη η Προο μας, εχει ενα μονο ματς το οποιο θα πρεπει να επιδιωκει να παιζει. Και ας μην αρχισουμε για τα χελιδονια, τις πυλαιες και τους μεντεκες. Εδω μιλαμε για εναν αγωνα τον οποιο ολη η εξεγερμενη Ελλαδα περιμενει. Και αν δεν το περιμενει ακομα, ειναι γιατι δεν το ξερει. Και εαν δεν ειναι εξεγερμενη ακομα, ειναι κατι που δεν γνωριζω γιατι. Οπως και να εχει, ειναι ενα ματς στο οποιο θα παιξουν δυο ομαδες που λειτουργουν με παρομοια εγχειρηματα. Δυο ομαδες που μιλανε στις καρδιες του καθε νεολαιου. Ενα ματς που περισσοτερο ενωνει παρα χωριζει. Ενα ματς που θα ηθελαν να παρουν μερος απο τα τσικο μεχρι τους βετερανους και τους οπαδους. Ενα φιλικο που εχει ολα τα χαρακτηριστικα που χρειαζονται. Μεθυσμενους οπαδους, παθος, συναντηση πριν το ματς, συναντηση μετα, αγωνια και προσμονη στα περατα της γης, fun, χαβαλε και ενα μεγαλο στοιχημα ποιος θα βγει νικητης.
Μια συναντηση την οποια ολοι μας θελαμε, επιθυμουσαμε, αναρωτιομασταν ποτε θα γινει. Ενας αγωνας ο οποιος, αν πρεπει να χρησιμοποιησουμε το γνωστο κλισε, εαν δεν υπηρχε, επρεπε να τον ανακαλυψουμε. Ενας αγωνας μεταξυ δυο ομαδων οπου η υποστηριξη του συλλογου περναει απο διαφορετικα καναλια και διεργασιες απο αυτες που εχουμε συνηθισει.
Ενενηντα λεπτα απολυτης ποδοσφαιρικης ευχαριστησης. Ενενηντα λεπτα που δεν θα ειναι αρκετα για κανεναν.
Ενα φιλικο που ειναι τικαρει ολα οσα ειπαμε πιο πριν. Διοτι ειναι φιλικο με ολη την σημασια του (με τους δυο λαους να περιμενουν ο ενας τον αλλον), διοτι το αποτελεσμα δεν θα εχει σημασια για το μελλον, αλλά αυτο δεν σημαινει οτι δεν θα περιμενουμε το τελικο σκορ στα κινητα μας και ακομα και μαπα να ειναι ο αγωνας who cares.
Οποτε ντου στην αλεποτρυπα για το διπλο και ας τους αφησουμε να περιμενουν του χρονου για κατι καλυτερο, οταν θα τους δειχνουμε τα λοφακια και τα τεφαα.
Ο Aldo Moro ηταν η αρχη, θα υπαρξει και συνεχεια μαλακα διατητη 