Ποσο fair play πια!

Πρωτα απο ολα καποιες διορθωσεις.
Το επομενο ποστ θα επρεπε να ειναι μετα απο 3 μερες και 15μιση ωρες (περιπου) παρα 12-13 που εγραψα.
Ο αγωνας δε παιζεται στο Γιορκσάιρ αλλα στο Ντερμπυσάιρ.
Ο Παμφουκιος νομιζα οτι ηταν υπαρκτη γιορτη αλλα το γκουγκολ δε μου βγαζει τιποτα για να σας ενημερωσω ποτε γιορταζει, να πατε να αναψετε ενα κερι, να μας κρατα γερους ο αγιος.

Ποσο fair play να αντεξουμε οι ανθρωποι?
Το κακο με τον Αι Δημητρη ειναι οτι εκτος το οτι ειχε υποβιβαστει μετα απο περιπου διακοσα λεπτα που ειχε παιξει στη χρονια, ειναι οτι βαζει και γκολ και για τους αλλους. Εδω δε μπορει να βαλει γκολ για την παρτη του, βαζει για τους αλλους. Το ερωτημα που μας βασανιζει ειναι εαν θα πρεπει να μπει στα αρχεια ως Μονιτς ή Monic? Απο τη στιγμη που η Προοδευτικαρα μας δεν εχει τον δικο της ξενο, ας βαλουμε εναν για το εφε. Θελουμε τον δικο μας Σιγκουτερνετον Νυαρλαθοτεπ-Παπαπάνο προεδρε !

Και επειδη ειδα οτι ο κοσμος μιλαει για ποδοσφαιρο τον Μαη, θα ηθελα να πω και γω τη γνωμη μου. Η Μαρτιου εαν ολα πανε καλα θα παρει αλλους τρεις ποντους και θα φτασει στους 34. Το Περα ειναι τυχερο που εχει τον Αι Δημητρη αλλα και παλι ποτε δε ξερεις εαν θα κερδισεις. Αντε και αυτοι στους 34. Μενουν τωρα οι διεκδικητες. Εμεις δηλαδη και ο Αισχυλος. Δεν θυμαμαι το προγραμμα του Αισχυλου αλλα δεν ειναι και τοσο τρομερο. Το δικο μας απο την αλλη ειναι περιπου στα ιδια. Εαν κανουμε μονο νικες, κατι το οποιο δεν ειναι και τοσο τρομερο, ισως να ξεπερασουμε τους απο πανω. Εαν ομως κανει και ο Αισχυλος νικες τοτε θα κλαιμε για το 4-1 με μαυρο δακρυο. Αυτο και εαν δεν ειναι τιμωρια. Σε εναν αγωνα δεν παιξαμε και αυτος να ειναι καθοριστικος στο τελος. Αλλα μεχρι τοτε εχουμε. Το αστειο ειναι οτι εαν κανουμε τις ‘δυο’ ευκολες νικες με τα κορτσοπον και τους ελπιδιωτες θα ειμαστε ολοι μαζι (σχεδον) στους ιδιους βαθμους. Και τοτε τους αγωνες τους βλεπεις αλλιως. Αλλα ας περιμενουμε λιγο ακομα.

Δε φερ πλεϊ
Τη προηγουμενη εβδομαδα διαβασα για ενα ματς σε ενα Sunday League, το οποιο τελειωσε 58-0. Η Sunday League δεν ειναι επισημη λιγκα (δηλαδη με ομαδες που εχουν μητρωο στην Ομοσπονδια κτλ) αλλα φυσικα ειναι κανονικο πρωταθλημα, με ομαδες δυνατες, με παικτες, με φανελες, με ολα τα αξεσουαρ. Στο συγκεκριμενο παιχνιδι η Wheel Power FC επαιζε με την Nova 2010 FC. Το πρωτο ημιχρονο εληξε 20-0. Στο δευτερο, οταν φτασαν στο 50-0 οι Wheelιωτες ειπαν του διαιτητη οτι μαλλον ειναι enough mate, να το ληξουμε. Ο διαιτητης τοτε τους απαντησε οτι εαν θελουν να το σταματησουν, κινδυνευουν με προστιμο και αφαιρεση βαθμων. Και ετσι βαλαν ακομα 8 γκολ και τελειωσε το ματσακι. Φανταζομαι οτι θα κρατησε και τις καθυστερησεις ο Κολινα, μην τυχον και φυγουμε απο το γραμμα του νομου. Αλλα φυσικα ειμαστε ‘englishmen my dear, we are not savages.thats why we have rules’.
Αυτουνου δε του ειχαν πει τιποτα για το fair play? Αλλα τι να πεις εδω ο Αι Μητσος σκοραρει για αλλους. Μεγαλη καρδια.

Ενα αλλο πραγμα που διαβασα καποια στιγμη πριν παλι απο καμια εβδομαδα, ειχε να κανει με το ελληνικο ποδοσφαιρο. Αν και κραταω αποστασεις απο τα γεγονοτα, δε μπορω να πω οτι δε διαβαζω καναδυο site. Σε ενα απο αυτα ελεγε για το φερπλει του Ολυμπιακου. Μου εκανε εντυπωση και καθισα να το διαβασω, αν και νομιζω οτι ημουν ηδη καθιστος. Στο αρθρο λοιπον, στο οποιο αρκετοι ισως να μην περιμενουν τις δυο αυτες λεξεις στην ιδια προταση, εγραφε οτι ο Ολυμπιακος δεν θελει να πεσει κατηγορια/ιες ο Παναθηναϊκος λογω των οικονομικων προβληματων του. Μαλιστα. Αυτο μπορει να ειναι μεγαλοψυχια, μπορει να ειναι ‘μαγκια’, μπορει να ειναι πολλα πραγματα αλλα φερπλει δεν ειναι. Αν και σκεφτομουν να γραψω για αυτο στο footballnomicis tag που εχω, δεν ειμαι σιγουρος εαν εχω χρονο πλεον. Οπως μπορει καποιος να καταλαβει το ολο θεμα εχει να κανει με την αξια του προϊοντος παρα εαν κοπτεται ο Ολυμπιακος να μεινει στην αλφα κατηγορια ο βαζελος. Και ομως, για καποιους αυτο ειναι φερπλει! Φερπλει αγαπητοι ειναι να βαζεις πενηντα γκολ και μετα να λες ‘αντε να πηγαινουμε σε καμια παμπ σιγα-σιγα’, οχι αυτο που νομιζετε. Αν και για αυτο με τα πενηντα δεν ειμαι σιγουρος.

Καποιοι γνωστοι, μου στειλαν μειλ κατα την διαρκεια της ημερας και με μια προσβλητικη και ανεδαστατη συμπεριφορα, αμφισβητουν τα γραφομενα μου. ’58-0 αποκλειεται, ειναι πολλα, δεν προλαβαινεις φιλος, δεν προλαβαινεις…’ (με τονους φυσικα οι λεξεις). Ναι φανταζουν πολλα. Το καταπληκτικο κομπιουτερακι μου δειχνει καθε εναμιση λεπτο και λιγο παραπανω. Αρα προλαβαινεις εαν τρεξεις λιγακι. Φανταζομαι προς το τελος με την σεντρα, θα την κλεβαν, θα καναν επιθεση, θα μπαινε το τοπι στα διχτυα και ξανα μανα τα ιδια, σεντρα, κλεψιμο, επιθεση, κεφαλια, γκολ. Το ειδατε το υπονοουμενο. Κανονικα θα εβαζα σουτ. Λοιπον εδω εαν θελετε και τους σκορερ ή εδω για αλλο αρθρο απο την Metro, η οποια ως εφημεριδα ειναι λιγο δια τον.

Ενας χρονος σαν τον Butcher

Χωρις να το καταλαβουμε, ποσο μαλλον να το επιδιωξουμε, ακριβως πριν εναν χρονο στις 25 ειχαμε γραψει τα πρωτα μας λογια. Εαν το ειχαμε παρει χαμπαρι οτι ηταν εθνικη εορτη θα τα γραφαμε καμια μερα πιο πριν. Να μην εχουμε δυο συγκινησεις σε μια μερα οι ανθρωποι. (Το προβλημα ισως να ειναι οτι υπαρχουν δυο τασεις για τις ημερομηνιες οταν εισαι στο εξωτερικο. Ή θα εισαι με το ραδιοφωνακι να ακους Καζαντζουντας Priest και θα ξερεις ποτε γιορταζει ο αγιος Παμφουκιος ή θα παιρνεις κανενα τηλεφωνο σε κανεναν και θα σου λενε ‘να εχουμε τσικνοπεμπτη’, ‘να ηταν των φωτων’, ‘να γιορταζουν οι 40 παρθενες’).

Τεσσερα περσι, τεσσερα και φετος. Αγωνας για να σωθουμε περσι, formality fετος. Ζιμπουνακια περσι για δωρο οπως εγραψε ο Προεδρας, μια ηλιολουστη, ησυχη μερα φετος με καφε και τσιγαρα. Ειναι που μεγαλωνουν γρηγορα τα παιδια πλεον…
Δεν θυμαμαι ακριβως πως εγινε αλλα καπου εκει γυρω ειχε μια διακοπη για κανα δυο εβδομαδες. Επισης ειχα διαβασει ενα αρθρο για το ετησιο παιχνιδι μεταξυ δυο χωριων καπου (νομιζω) στο Γιορκσάιρ, οπου περιπου 1500 απο το ενα χωριο παιζουν με καμια 1500 απο το αλλο χωριο, με δυο εστιες οι οποιες απεχουν δυο-τρια μιλια η μια απο την αλλη και σκεφτηκα ‘να η ευκαιρια να αρχισω κατι’. Επισης ο Στεργιος ηταν εδω για καποιες μερες και τα συζητουσαμε περι σωτηριας της ομαδος και λοιπων θεματων.
Βεβαια κατι το ενα κατι το αλλο, οι μερες περασαν και ειχε φτασει ο αγωνας με τον Αριστοτελη και ετσι δεν ειχα χρονο για γνωριμιες και συστασεις. Το προηγουμενο θεμα με τα χωρια ηταν αρκετα σημειολογικο μιας και θεωρειται το αρχαιοτερο ειδος ποδοσφαιρικου αγωνα που υπαρχει. Παιζεται απο τον 12ο αιωνα και μετα, οχι απαραιτητα με τα ποδια μονο, εχει τις ριζες του στο Μεσσαιωνικο Mob Football το οποιο με την σειρα του εχει ριζες σε Ρωμαϊκο ball game, το οποιο εχει ριζες με το…ε θα το αφησω εδω. Η απαρχη του μπλογκ με post για την απαρχη του ποδοσφαιρου δεν μας εκατσε. Επισης εαν θυμαμαι καλα την προηγουμενη εβδομαδα δεν θα παιζαμε αλλα αυτο δεν ηταν προβλημα. Το προβλημα ηταν οτι δεν το ειχα παρει χαμπαρι μεχρι τελευταια στιγμη και ετοιμαζομουν να βαλω το Butcher ποστ και να λεω ‘μπλα μπλα μπλα…αυτη την Κυριακη…μπλα μπλα μπλα’. Τι ωραια εμφανιση που θα ηταν! Δεν θα ειχα μερος να κρυφτω απο την γκαφα αυτη και μετα.

Και ετσι φτασαμε να εχουμε γενεθλια σημερα, αν και νομιζω οτι το μπλογκ το ειχα ανοιξει την προηγουμενη μερα για να δω πως γινονται τα κολπα. Θα σας εγραφα για το αγαπημενο μου κομματι των στατιστικων που εχει το wordpress, το οποιο ειναι το αποτελεσμα των search engines. Τι γραφει ο κοσμος στο google πχ και μετα μπαινουν στο σαιτ αλλα λεω να αφιερωσω κανονικο αρθρο για αυτο. Και δεν αναφερομαι σε αυτους που γραφουν ‘ιπποκρατης σουρωτης’ και ‘αριστοτελης καλαμαριας’ αλλα για κατι σαν το ‘πετατο μπακαλη πεταω ψηλα’.

Ενας χρονος, εκατο (ακριβως) αρθρα. Μπραβο μας. Οποτε σε 3 μερες και δεκατρεις-δεκατεσσερις ωρες θα εχετε ακομα ενα. Φιλια.
(παπαριες θα γραψω κατι και για χτες)

Περα…οι μπελαδες

Εαν καποιος επρεπε να γραψει μια μικρη παραγραφο, πχ για μια εφημεριδα για τον αγωνα μας με το Περα, ισως να αρχιζε καπως ετσι: ‘Επιτελους νικη για την Προοδευτικη…’. Ποσο λαθος θα ειχε. Και χωρις να εγραφε κατι χοντρο. Μονο να ειχε κοιταξει τους αγωνες μας μετα την διακοπη, θα του εφτανε.
Διοτι απο αυτα τα 4 παιχνιδια ηταν απιστευτο που δεν πηραμε ουτε εναν βαθμο. Και ας αφησουμε το τελευταιο απο τα 4 με τον Πηγασο. Απο τα αλλα με Κεραυνο, Αλεξ και Χαριλαου ηταν κριμα και αδικο. Αλλα ευτυχως μπηκε ενα τελος σε αυτα απο την ‘Ελβετια…με αγαπη’. Γκολ προς το τελος του αγωνα δεν ειναι το δυνατο μας σημειο. Συνηθως βρισκομαστε στην αλλη πλευρα του νομισματος. Εχουμε τα κουσουρια μας ως ομαδα.

Πολλοι δεν θα καλοειδαν την νικη του Πηγασου με τους Ποντιους, μιας και μπλεκει τα πραγματα. Δε θα το λεγα. Ουτως ή αλλως, εμας πρεπει να κοιταμε και οχι τους αλλους. Το τι θα κανει ο Πηγασος ή οι Ποντιοι λιγο μας ενδιαφερει. Για τους Ποντιους τα γραφαμε πριν. Εαν δεν κερδισουν τον Πηγασο, μετα οι βαθμοι που υπαρχουν για αυτους δεν ειναι απλοχερα στο διαβα τους. Ο Πηγασος ή ΑΕΕΤ ή η Χαριλαου δε ξερω τι θα κανουν αλλα σιγουρα δυο απο αυτους (συν τους Ποντιους) θα πρεπει να παλεψει σκληρα για να μεινει. Και οχι μονο τωρα στους αγωνες που μενουν αλλα και στα play out. Ή στο play out.

Το προγραμμα μας φερνει με τον Αγιο Δημητριο το οποιο πρεπει να αντιμετωπιστει ως μια τυπικη διαδικασια που χρειαζεται να διεκπερωθει. Η ομαδα ευτυχως με δικαιωσε που πιστευα οτι η ηττα απο τον Αισχυλο ηταν one off. Ετυχε και δεν παιξαμε μια φορα. Και δεν ειναι οτι πηραμε τους βαθμους, τη νικη κτλ. προχτες. Το πιο σημαντικο ειναι ο τροπος που παιξαμε. Κατεβηκαμε στον αγωνα για να κανουμε αυτο που πρεπει. Αυτο που καναμε ολη τη χρονια. Να παιξουμε ποδοσφαιρο. Ασχετα εαν μεχρι τωρα, τα αποτελεσματα δεν μας σταθηκαν στα ισια. Ντροπη τους βεβαια αλλα δεν μπορουμε να τα αλλαξουμε.

Επισης ο κοσμος να μην ξεχναει τον Γιανκοβιτς και αρχιζει και βαραει τα ποδια του οπου να ‘ναι. Και ας ηταν μαρς κοκκινη. Δε πειραζει.
Το Περα, περασε λοιπον και οι μπελαδες δεν μας αφορουν πλεον. Εχουμε χρυση ευκαιρια να διορθωσουμε τη βαθμολογικη αδικια και την θεση μας, συν το γεγονος οτι μπορουμε να παιξουμε και ομορφο ποδοσφαιρο με τους αντιπαλους που εχουμε. Μεγαλη νικη προχτες και τωρα το Σαιντ Παουλι πρεπει να βραζει. Αν και στο μυαλο μας ειναι τα δυο εκτος εδρας που ακολουθουν, ο Αγ. Δημητριος ειναι πρωτα απ’ολα. Ναι, τα δυο επομενα ματς θα εχουν πλακα. Διοτι και οι Ποντιοι και η ΑΕΕΤ θα πρεπει να μας κερδισουν. Αυτο σημαινει οτι θα πρεπει να παιξουν μπαλα. Θα πρεπει να αγωνισθουν επιθετικα, θα πρεπει να δημιουργησουν ευκαιριες, θα πρεπει να προσεξουν τα οπισθεν τους, θα πρεπει να ειναι συγκεντρωμενοι, θα πρεπει βασικα να αλλαξουν ολοκληρη την ποδοσφαιρικη τους φιλοσοφια. Και θα το κανουν τωρα με εμας. Αντε για να τους δουμε. Δε το καναν ολη τη χρονια, θα το κανουν τωρα? Δε θελω να δειξω υπεροπτικο υφος, μονο το οτι για να ‘παρουν κατι’ θα πρεπει να αρχισουν να ‘κανουν’ κατι διαφορετικο απο αυτο που καναν μεχρι τωρα. Εαν το καταφερουν μπραβο τους. Απλα μου θυμισε οταν εβλεπα τον αγωνα της Ελλαδας με την Αργεντινη πριν κανα δυο χρονια, τοτε που πεφταν κορμια και ηταν σα να επαιζε ολη η 16αδα της Ελλαδας αμυνα. Καποια στιγμη οταν εβαλαν οι Αργεντικοι το γκολ, διερωτηθηκαν οι τηλεπαρουσιαστες “πως θα μπορουσε η Ελλαδα να αλλαξει τη νοοτροποια της και το παιχνιδι της για να ‘παρει κατι'”. Με δεδομενο οτι η Ελλαδα εβγαινε εξω απο το τουρνουα. Αρα επρεπε να βαλει γκολ. Ή εστω να προσπαθησει. Στην Ελλαδα βεβαια ο καημος πριν τον αγωνα, ηταν να μην φανε πολλα απο τον Μεσι. Και ετσι καπως συνεχιστηκε και η προσεγγιση του αγωνα και μετα το γκολ. Να πω την αληθεια δεν θυμαμαι τι εγινε μετα, εαν βαλαν και αλλο γκολ ή τελειωσε ετσι. Το μονο πραγμα που ειμαι σιγουρος ειναι οτι η Ελλαδα δεν σκοραρε. Και αυτο γιατι οι τυποι στην τηλεοραση λεγαν και ξαναλεγαν ‘μα αφου πρεπει να σκοραρουν για να μεινουν στην διοργανωση, γιατι καθονται πισω. τι νοημα εχει?’. Αυτο πολυ φοβαμαι μην ειναι το πλανο τους. Να αλλαξουν κατι τοσο δραματικα θα ειναι αθλος. Ειναι πολυ δυσκολη η προετοιμασια τους για να μας αντιμετωπισουν. Θα πρεπει να μας κερδισουν και αυτο δεν ειναι ευκολο. Οπως και ο Μεντεκας περσι. Για να μεινει επρεπε να μας κερδισει πρωτα. Δεν μπορεσε. Τρια παιχνιδια στη σειρα παιξαμε, μαζι και με αυτο του πρωταθληματος και τωρα ειναι με τον Επαμεινωνδα, τον Καναρη και την Λακκια. Λειπει ο Καπεταν Αγρας βεβαια για να συμπληρωθει το καρε αλλα το πιανετε το σκηνικο. Ειναι σα να πεις την Μπαρτσελονα ‘α κοιτα να δεις, του χρονου μην παιξεις στο champion’s league. Κατεβα στο Κυπελλο Ραπαν’.
Αλλα μεχρι τοτε εχουμε. Και δε μιλω για τους αγωνες με τους Ποντιους και την Ελπιδα αλλα για τοτε που θα παιζουμε στην Ευρωπη.

Come on Fella…

Σαββατο 18:11
White Hart Lane

Το πρωτο ημιχρονο βαδιζε στο τελος του. Απο εκει που καθομουν, πισω απο την εστια της Μπολτον, η μπαλα πηγαινει καπου στα δεξια μας. Για καποιο λογο τα βλεμματα μας γυρνανε προς το κεντρο του γηπεδου. Βλεπουμε εναν παικτη ξαπλωμενο και καποιους να φωναζουν τους γιατρους. Δεν ειναι η πρωτη φορα που κατι τετοιο συμβαινει σε ποδοσφαιρικο αγωνα. Και ομως, αξαφνα υπαρχει κατι στον αερα. Μερικοι θα κατσουν κατω. Οι υπολοιποι θα κοιταν, νιωθοντας οτι κατι δεν παει καλα. Για να κουκουλωσω την αγωνια μου θα σκεφτω ‘οτι ετσι κανουν εδω στην Αγγλια, οι γιατροι τρεχουν γρηγορα για οτιδηποτε συμβει, ξεκολλα δε τρεχει τιποτα’. Σε ελαχιστα δευτερολεπτα σα να ακουστηκε ενα υποκουφο α σε ολο το γηπεδο, ολος ο κοσμος σηκωθηκε και κανενας δεν τολμουσε να κοιταξει κανεναν διπλα του απο φοβο. Οι καρδιες του κοσμου σταματησαν. Οταν ειδαμε να δεινουν τεχνητη αναπνοη στον Muamba, ολο το γαμημενο γηπεδο βουρκωσε. Καποιοι αρχισαν να κλαινε, καποιοι εκρυβαν τα ματια τους. Κανενας μας δεν μπορουσε να κουνηθει. Για πρωτη φορα σκεφτουσουν οτι δεν ειναι καλο που περναει η ωρα και τιποτα δεν γινεται. Κανενας δεν μπορουσε να μιλησει. Καποια στιγμη, ο τυπος ακριβως δεξια μου φωναζει come on fella…come on και χειροκροτει. Πριν τελειωσει, αρκετοι χειροκροτουν μαζι του και ακουγονται διαφορα come on son, come on mate, απο διαφορες γωνιες του γηπεδου. Ο κοσμος αρχιζει σιγα σιγα να σιγοψιθυριζει με τους διπλανους τους. Που και που ξεσπαγε κανενα come on mate, come on mate pull through και ο κοσμος χειροκροταγε σαν να προσπαθουσε να δωσει δυναμη στον Fabrice. Οι οπαδοι της Bolton φωναζουν το ονομα του, FABRICE MUAMBA. Οσοι μπορουσαν να φωναξουν, φωναζουν μαζι. Οι υπολοιποι απλα δε μπορουσαμε να ανοιξουμε το στομα μας. Οι παικτες στο γηπεδο καποια στιγμη πιανουν τα κεφαλια τους, αλλοι εχουν κατσει κατω, μερικοι κλαινε. Ο κοσμος στις κερκιδες, παθαινει σοκ. Οσοι μπορουν να φωναξουν το ονομα του, το φωναζουν. FABRICE MUAMBA. Επικρατει ενα απιστευτο πραγμα στο γηπεδο. Νιωθεις ενα ‘βαθυ κενο’ να υπαρχει καπου εκει στο κεντρο που βρισκεται ξαπλωμενος ο Φαμπρις, οι γιατροι και οι παικτες. Κανενας τους δε μιλαει και ολοι να παρακολουθουν. Οι υπολοιποι στις κερκιδες, ολοι στην ιδια θεση, ολοι με τα βλεμματα καρφωμενα προς αυτους μπας και πιασουμε καμια κινηση. Τα στομαχια μας εχουν γινει κομπος και κανενας δεν μπορει να κουνηθει. Ειναι σαν να νιωθεις οτι ολοι στα κεφαλια τους λενε come on man, don’t do that, it is only a game. Οσο και εαν ακουγεται ξερα στα ελληνικα, η εννοια του ειναι βαθια συναισθηματικη. Το ονομα του θα ξανακουστει αρκετες φορες. Δεκα λεπτα. Τα ματια του κοσμου κοκκινα. Ελα ρε Φαμπρις, ειναι μονο ενας αγωνας ποδοσφαιρου.

Υπερ ΠΕΡΑ αγωνας

Ισως να ειναι υπερβολικος ο τιτλος αλλα ο αλλος που ειχα ηταν το Like Barcelona with Speed, που αναφεροταν στην Αθλετικ του Μπιλμπαο, αλλα λεω να το κρατησω για καμια μεγαλη μας εμφανιση. (Την οποια πρεπει να δω λαιβ παρεπιπτοντως).
Πρωινο ξυπνημα την Κυριακη λοιπον για να ικανοποιησουμε τα καπριτσια της επσμ. Τι να πει κανεις? Απο την αλλη, ενα χρονο παρα μια εβδομαδα περσι, παλι στις 11 το πρωι, παιζαμε με τον Αριστοτελη στην τελευταια μας ευκαιρια για μια θεση στα play out. Η ομαδα αναστηθηκε, ο Αριστοτελης βρεθηκε με το ενα ποδι στην Λακκια και τα υπολοιπα ειναι ιστορια. Και παλι τυχεροι ειμαστε γιατι καποτε η επσμ το ’60, εβαζε αγωνες στις 9 το πρωι. Βεβαια τοτε οι παικταραδες μας, το πολυ-πολυ να βγαιναν μεχρι το καφενειο, το οποιο αντε το αργοτερο τα μεσανυχτα να κλεινε. Ουτε μπαρακια, ουτε κλαμπακια. Νωρις σπιτι, φασουλαδα και υπνο. Αλλά που να καταλαβει η νεα γενια…

Ο αγωνας με το Περα οπως και να το κανουμε δεν εχει την ιδια σημασια οπως εκεινος με τον Αριστοτελη. Τοτε με ηττα καιγομασταν ενω τωρα
ΒΑΘΜΟΙ…ΥΠΑΡΧΟΥΝ!
Μπορει να μην ειναι αρκετοι για να φτασουμε στα αψηλα διαστρωματα της καταταξης αλλα σιγουρα αρκετοι για να μεινουμε θεατες στον σκοτωμο του υποβιβασμου. Απο τη στιγμη που τον εναν τον ξεραμε απο την δευτερη αγωνιστικη, μας μενει ακομα ενας. Ή καλυτερα αλλους δυο αφου ετσι εχει το πραγμα. Παντως ειναι πραγματικα εξωφρενικο το γεγονος οτι ειμαστε ακομα εκει γυρω με ομαδες οι οποιες μια ολοκληρη χρονια δεν μπορουν να παρουν τα ποδια τους. Πως τα καταφεραμε ειναι κατι που χρειαζεται διδακτορικη διατριβη για να το χωρεσει ο νους. Ασχετα με τα δικα μας, ας επιστρεψουμε πισω στα ωραια του ομιλου μας. Τεσσερις ομαδες (βαζω και εμας μεσα για λογους αντικειμενικοτητας) συν μια, δειχνουν να εχουν τους καημους του play out στο κεφαλι τους. Φαβορι δεν υπαρχουν αλλα μεγαλο φαβορι για να ξεμπερδευσει στα κοντα ειμαστε εμεις. Το ιδιο μπορει να πει και η Χαριλαου αλλα θα πρεπει πρωτα να θυμηθει να παιξει και λιγη μπαλα. Λογικες του στυλ ‘το αφεντικο τρελαθηκε και χαριζει’ οπως εγινε με εμας, δυσκολα να ξανα υπαρξουν. Ο Πηγασος αν και εδειχνε ετοιμος να συντροφευσει τον Αι Δημητρη στα υπογεια της επσμ, κανει τα τελευταια ντου μπας και σωσει το τομαρι του. Η ΑΕΕΤ δειχνει ολο και πιο πολυ οτι θελει να παλευει με τον Καναρη και τον Χαριλαο τον Επαμεινωνδα του χρονου παρα με εμας και τα Χελιδονια. Οι Ποντιοι (η ‘συν μια’) αν και εχουν ξεφυγει τρεις ολοκληρους βαθμους απο εμας, μπορει σε καμια εβδομαδα-και-κατι-μερες απο τωρα να ψαχνουν να βρουν απο που θα παρουν βαθμους για να σωθουν. Εαν κερδισουν τον Πηγασο εχει καλως, εαν οχι, εχει καλως για τον Πηγασο, οχι για αυτους. Αλλα θα μου πεις τι μας νοιαζει τι κανουν οι αλλοι.

Το δικο μας το προγραμμα ειναι ισως απο τα πιο ευκολα. Πρωτα με το Περα, το οποιο εχει ανανεωσει το ροστερ του εδω και κανα δυο βδομαδες, με βλεψεις προς τα νεα ταλεντα και την συμμορφωση ως προς τους απλουστατους κανονες της ταυτοπροσωπιας. Δηλαδη, αυτο που δειχνει η φωτογραφια στο δελτιο να ειναι και αυτο που εμφανιζεται στο γηπεδο. Βεβαια και του δικου μας του Σακη η φωτο δεν εχει καμια σχεση με το πως ειναι σημερα το παιδι αλλα τουλαχιστον εχει μια λογικη. Δειχνει εναν 34χρονο πως ηταν 20 χρονια πριν. Οχι εναν 30χρονο γεννημενο το 90.
Εμας δεν θα μας ενοχλησει το γεγονος καθολου και οι τρεις βαθμοι που θα ερθουν την Κυριακη κατα τις μια η ωρα θα ειναι ευπροσδεκτοι. Ο επομενος αντιπαλος (ο συμπαθεστατος Αι Δημητρης) θα ειναι στα ιδια κυβικα και μαλλον μετα την ληξη του αγωνα θα εχει επιβεβαιωθει μαθηματικα οτι δεν προλαβαινει να σωθει κατευθειαν (χωρις play out). Αν και δεν θα φτασει κοντα σε αυτα, θα ειναι φρονιμο να περιμενουμε πριν τον ριξουμε κατηγορια, χρονιαρα μερα που θα ειναι την αλλη βδομαδα.

Οπως και να εχει το πραγμα, σε δυο εβδομαδες θα πρεπει να ειμαστε σαν δυο παιδουλες που βρηκαν μια βρυσουλα στο δασος και δεν τους απασχολει τιποτα αλλο εκτος απο το κελαιδισμα των πουλιων και το γαργαρο νερο της πηγης.  Ουτε η κριση στη μετα-Βιομηχανικη κοινωνια, ουτε εαν εφερε διπλο η Σταϊνκγιερ μεσα στη Λορενσκογκ για την τριτη εθνικη της Νορβηγιας.

αποΠΕΡΑτωση και ηρεμια

ΝΤΟΥ ΑΠΟ ΠΑΝΤΟΥ