Αντε τωρα να βρεις δικαιολογιες. Δε μιλαω για εμενα που εκανα 40 χρονια να γραψω κατι αλλα για την Προοδευτικαρα μας, που αντι να παιζει την ανοδο, καθεται και αγχωνεται με τα play out. Και ολα αυτα γιατι δεν μπορουμε αλλιως. Την θελουμε την αδρεναλινη μας. Γιατι να παιζουμε αδιαφορα ματσακια για την τεταρτοπεμπτη θεση οταν μπορουμε να βγαλουμε τα σωθικα μας σε παιχνιδια ζωης και θανατου? Τι ειμαστε, καμια ομαδα της γειτονιας? Εμεις εχουμε επιπεδο. Και εκτος απο επιπεδο, εχουμε ψυχικα αποθεματα και στοφα μεγαλης ομαδας. Τα δυσκολα μας αρεσουν και μας ελκυουν. Καλυτερα 
βεβαια θα ηταν να μας ελκουσαν μονο αυτα και να μην ισχυε το πρωτο κομματι, αυτο που λεει οτι μας αρεσουν και εμας αλλά τις εμμονες μας δεν θα τις ξεπερασουμε ευκολα. Αν και η ψυχαναλυση θα βοηθουσε, δεν εχουμε καιρο για συνεδριες. Φτασαμε στα ημιτελικα του Πασχα (οι Δ’ Χαιρετισμοι ηταν σημερα για οσους το ξεχασαν) και η ομαδα μας δινει τον τελευταιο της αγωνα για φετος σε δυο μερες. Τον τελευταιο επισημο διοτι μετα θα εχουμε φιλικα εντος και εκτος συνορων. Εκει που οι ξενερωτοι σταματαν για μπανακια και παραλιες, η Προοδευτικαρα μας παει για διεθνη φιλικα και φιεστες αναρχιας και φιλιας με ολον τον καλο τον κοσμο.
Οπως και να ‘χει, μεχρι την εξαπλωση της Μωβ Αρρωστια μας μεχρι τις Βορειες Θαλασσες αυτης της ηπειρου, εχουμε ακομα μια δουλεια εδω περα. Πρωτον, να νικησουμε την Κυριακη και να ξεμπερδευουμε μια και καλη με τους εξτρα αγωνες (και να μην εχουμε κανεναν τραυματισμο και χασουν οι παικτες μας τα παιχνιδια στας ευρωπας) και δευτερον, να μην δωσουμε την χαρα στο Κολεγιο, να παρει το πρωταθλημα. Τωρα βεβαια, καημος ειναι αυτος θα μου πειτε? Οχι ιδιαιτερος αλλα μιας και τους ξερουμε περισσοτερο καιρο απο το Ρυσιο, η αντιπαλοτητα μπολιασε στο αιμα μας. Και επισης τους χρωσταμε και τον αποκλεισμο του Κυπελλου φετος. Και οχι μονο.
Οταν η σιωπη δεν ειναι χρυσος
Δε θελω να μιλησω για τον εκατονταρχο τον Δενδια και τις Σκουριες αλλα για εμας εδω περα που εξαφανιστηκαμε απο προσωπου γης. Μαλλον οχι για εμας αλλα για την Προοδευτικαρα μας που την αφησαμε μονη της, σε μια φουρτουνιασμενη περιοδο. Αλλα πριν πουμε για αυτα, να ζητησω συγνωμη κυριως απο τον Ασκαζο διοτι με την σταση μου ηταν σαν να μην του εδειξα σεβασμο, μιας και απο την στιγμη που εφυγε ο Στεργιος απο την ομαδα, σταματησα να γραφω στο μπλογκ. Και το προβλημα φυσικα ειναι, οτι επειδη με τον Στεργιο γνωριζομαστε 20τοσα χρονια ηταν σαν να ενδιαφερομουν μονο οσο καιρο ηταν αυτος κοουτς και με το που εφυγε παπαλα. Να μην μπω σε λεπτομερειες γιατι και πως αλλα μια συγνωμη θα την πω. Σορυ ρε Ασκαζο, γαμηθηκε η φαση και μου ξεφυγε τελειως. Σορυ ξανα.
Και τωρα για τους υπολοιπους. Καλα ρε μουργοι, τι εχετε παθει και μανουριαζεστε μεταξυ σας. Εαν θελουτε να μαλωσετε ντε και καλα, υπαρχουν 
αρκετοι μαλακες εκει εξω. Okay, η Προο δεν τα παει καλα. Βεβαια επειδη το ποδοσφαιρικο μας επιπεδο και δεν μιλαω για το αγωνιστικο, ειναι αρκετα υψηλο, τα μανουριαματα ειχαν να κανουν κυριως με την συγκρουση ή τις συγκρουσεις διαφορετικων φιλοσοφιων που υπαρχουν μεσα μας. Τοσο ευδιακριτες (ολες τους), οσο και αξιακα σωστες οποια και εαν διαλεγες. Και επειδη τετοια ζητηματα δεν λυνονται ευκολα, ουτε με τα κιμπορντ, ουτε με δυο-τρεις σειρες, το αφηνουμε προς στιγμη μεχρι να μας δωθει ο λογος σε κανενα Χ Συνεδριο οπως αυτα που κανει το ΚΚΕ και αλλοι σοβαροι ανθρωποι, οπως ο Κιμ Γιονγκ-ουν στην Λαοκρατικη Δημοκρατια της Κορεας, που ειναι και η σωστη εκφωνηση της.
Σωστο ή λαθος δεν υπαρχει. Υπαρχει μονο το πως βλεπει καποιος τα πραγματα, πως τα αναλυει και ποια ειναι η λογικη του. Η λογικη του ιδιου του ατομου, οχι των επιχειρηματων του (αυτο ειναι αλλο θεμα). Και επειδη φτασαμε εδω που φτασαμε και δυστυχως δεν πηρα θεση τοσο καιρο, θα ηθελα να πω μερικα πραγματα.
Το εαν θα παιζουμε στη Βητα ή στη Γαμα (ή στην Αλφα), λιγο σημασια εχει. Αρκει φυσικα να παιζουμε. Οχι σαν σκορποχωρι. Ουτε σαν κανεναν καφενε, που μαζευτηκε ενα καλοκαιρι και ειπε ‘δε γαμεις, παω να κλωτσησω καμια μπαλα τον χειμωνα’. Οταν λεω να παιζουμε, εννοω να υπαρχουμε σαν ομαδα, η οποια να εχει ολα τα χαρακτηριστικα αυτα που κανουν μια ομαδα. Δηλαδη, να υπαρχει σαν συνολο, να προσπαθει να βελτιωνεται, να ντοπαρεται απο την ιδια της την λειτουργια…και να κερδιζει τα τοπικα ντερμπυ της Τουμπας.
Και τοτε ειναι που δεν σε ενδιαφερει εαν παιζεις στη Βητα ή στη Γαμα. Οταν πλεον εχεις κανεις το καλυτερο που μπορουσες να ειχες κανει. Οταν προσπαθησες οσο περισσοτερο μπορουσες και οταν εχεις ερθει σε ισορροπια με τη συνειδηση σου, οτι εφτασες εκει που επρεπε να φτασεις και οτι τελικα αυτο ειναι το ποδοσφαιρικο σου επιπεδο την χ χρονικη στιγμη. Διοτι ομαδα ειμαστε. Καποιες χρονιες θα ειμαστε καλοι και θα παιζουμε στη Βητα πχ, οπως μπορει να υπαρξουν και στιγμες που μπορει να μην εχουμε τοσο ‘καλους’ παικτες και να πρεπει να βολευτουμε με την Γαμα. Ετσι ειναι αυτα. Αλλα να συζηταμε για αυτην την ομαδα που εχουμε τωρα, εαν θα πεσει ή οχι, αδικουμε τους ευατους, αδικουμε την ιδια την ομαδα και τους παικτες αλλα κυριως αδικουμε την ιδια την προσπαθεια που κανουμε για να εχουμε μια ποδοσφαιρικη ομαδα.
Και αυτο ειναι που με ενοχλει (ή καλυτερα θα με ενοχλουσε). Να μην προσπαθησω να καλυτερευσω με τους δικους μου ορους, αυτο που εχω στα χερια μου. Οχι σαν αυτοσκοπο αλλα σαν φυσικο επακολουθο. Επακολουθο της προσπαθειας, της ενεργειας και του χρονου που εχουμε αφιερωσει και θεωρω αδικαιολογητο να εχουμε σταση ‘δεν εχει σημασια που παιζουμε’, αρκει να πορευομαστε με την χ, ψ ορθοδοξη κοσμοθεωρια. Αλλα αυτα δυστυχως δεν ειναι της στιγμης. Και για να το κλεισω εδω, η δικια μου αποψη ειναι οτι απο την στιγμη που εχουμε μια ομαδα σαν την Προοδευτικη στα χερια μας, με την οποια ιστορια εχει στα ερασιτεχνικα της Θεσσαλονικης ολα αυτα τα 60 χρονια, και με την αγαπη που δειχνουμε στο εγχειρημα μας ‘για μια διαφορετικη ποδοσφαιρικη κουλτουρα’, θα ηθελα να κοντραριζομαστε με τον Φοινικα Πολιχνης, με τους Ακριτες Συκεων, τον Εθνικο Πυλαιας και παει λεγοντας. Γιατι θελω να δω ποσο ανταγωνιστικοι θα ειμαστε με ‘καλυτερες και δυνατοτερες’ ομαδες. Γιατι πιστευω οτι το εγχειρημα – πειραμα μας, πρεπει να αναδειχθει οσο το δυνατον καλυτερα και γιατι μια ομαδα σαν την δικη μας πρεπει να κοιταει την εξελιξη της και την διαρκη ‘διαφημιση’ της ιδιομορφιας της.
Τελευταιος Αγωνας – Ιδιο Παθος
Σεναρια – ξεσεναρια, κραταμε την τυχη στα χερια μας. Παπαρια κλισε, παπαρια λογικη. Οτι αγωνα δινεις, εχεις το ιδιο παθος και την ιδια διψα για νικη. Με το Κολεγιο παραδοσιακα δεν τα παμε καλα. Τουλαχιστον απο πλευρας αποτελεσματων. Οπως και να εχει, τα κινητρα ειναι πολλα για αυτον τον αγωνα. Παραμονη στη Κατηγορια, προετοιμασια απερισπαστοι για το εξωτερικο και ενα καλο μαθημα στα καλοπαιδα της Νεαπολης, να πανε να βγαλουνε τα ματια τους με τα κορτσοπον της ΑΕ (ή με την Φλογα εαν ολα πανε καλα).
Ασχετα εαν η νικη ‘μας σωζει σιγουρα’ ή ‘και με xι σωζομαστε, εαν δεν κερδισουν οι αλλοι’, το θεμα ειναι οσοι παιξουν να τα δωσουν ολα και να μας κανουν ακομα μια φορα υπερηφανους για αυτην την ομαδα που παθιαζομαστε και χανουμε τα λογικα μας.
ΚΑΡΦΩΣΤΕ ΤΗΝ ΣΗΜΑΙΑ ΤΗΣ ΠΡΟΟ ΣΤΗΝ ΠΥΛΑΙΑ
Καντε αυτο που πρεπει στειλτε μας στα μωβουρανια.
ΠΡΟΟ ΕΙΣΑΙ, ΚΑΝΕ ΜΑΣ ΧΑΖΟΥΣ
ΑΝΤΕ…ΝΤΟΥ ΑΠΟ ΠΑΝΤΟΥ ΡΕ ΜΟΥΤΡΑ. ΓΕΡΑ.
Ο Aldo Moro ηταν η αρχη, θα υπαρξει και συνεχεια μαλακα διατητη 