Κατω οι Πανω

Σε μια αγωνιστικη οπου ολοι οι απο κατω απο την βαθμολογια, κερδισαν τους απο πανω εκτος των δυο πρωτοπορων, εμεις βρεθηκαμε να παιζομαι με εναν απο αυτους και χασαμε την ευκαιρια να ψαλιδισουμε την διαφορα. Οπως και να εχει, δεν ειναι πρωτη φορα που εχουμε αναμεικτα συναισθηματα για μια σεζον. Δυστυχως δεν εχει αλλη Προο φετος αλλα μεχρι να πουμε τα καλαντα και να μετρησουμε …τρια, δυο, ενα, παει ο παλιος ο χρονος, ας γιορτασουμε παιδια…θα ξαναβρεθουμε στα πλαστικα και στα νταμαρια της επσμ. Ας πιουμε τον αγλεορα μερες που ειναι και εχουμε μετα καιρο για επιστροφη προς τις πρωτες θεσεις της βαθμολογιας.
Απο το Λονδινο για την ερτ, Λαμπης Τσιριγωτακης.

Without Respect, No Football

To πιο κατω κειμενο ειναι ενα απο τα τεσσερα-πεντε που γραφτηκαν στην Guardian απο τον Stuart James (εχθες Παρασκευη 21) σχετικα με το λυπηρο, το λιγοτερο που μπορουμε να πουμε, γεγονος και τον θανατο του Richard Nieuwenhuizen σε ερασιτεχνικο αγωνα εφηβων στην Ολλανδια ή στις Κατω Χωρες για να ειμαστε σωστοτεροι. Βεβαια το συγκεκριμενο κομματι ειναι μονο ενα μερος του ολου αρθρου, το οποιο οσοι θα θελουν να το διαβασουν (κατι που θα σας το προτειναμε), θα μπορουν να το δουν εδω. Αν και προς το τελος λογω των προσωπικων καταθεσεων, περναει σε διαφορετικο επιπεδο, δεν νομιζουμε οτι χανει κατι απο την δυναμικη του. Για πιο ολοκληρωμενη ενημερωση, δοκιμαστε ολο το κειμενο (το οποιο ειναι αρκετα μεγαλο παρεπιπτωντος).

It is a bitterly cold evening in Almere, a sprawling city about 15 miles to the east of Amsterdam. A biting wind sweeps across the six pitches at SC Buitenboys, where boys and girls from a couple of junior teams, training under the floodlights, tear around with a ball at their feet, seemingly oblivious to the freezing conditions.

For a club run solely by volunteers and which started 27 years ago with a small wooden hut, it is an impressive setup. Almere, where the first house was built in 1976, is one of the fastest-growing cities in Europe, which helps to explain why Buitenboys has become so popular. These days they have 1,175 children and 225 adults playing across 110 teams. Annual membership costs between €200 and €255 and the only person on the payroll is the cleaner. Everyone else, including all four board members, works for free.

Richard Nieuwenhuizen was among those parents who liked to help out at the club. A popular, football-mad father of three, Nieuwenhuizen lived in Almere with his wife, Xandra, and their two youngest sons, Mykel, 15, and Alain, who recently turned 18. Jamie, the eldest son and a former coach at Buitenboys, lived nearby with his girlfriend.

Mykel played for one of Buitenboys’ eight under-17 teams and his father enjoyed running the line in those matches, which was what he left home to do on 2 December for a fixture against Nieuw-Sloten, a club from Amsterdam. It was a normal Sunday morning; father and son heading off to football together. By the end of the day Nieuwenhuizen was fighting for his life. The 41-year-old collapsed three hours after he was brutally attacked by a group of Nieuw-Sloten players. The following evening he died.

Alongside 4,000 red roses next to the pitch where Nieuwenhuizen fell to the floor sits a banner with a tribute written by Richard’s second son, Alain. It reads: “Dear Daddy, senseless it was, for sure. It will never be better. Once the wounds will heal. But we will never forget you. We will miss you.”

“When the one minute’s silence was done in the professional stadiums [the weekend after the incident], they showed that banner,” Rob Mueller, Buitenboys’ secretary, says. “Alain made it and we printed it so that they could take it with them on the silent march in Almere.”

Mueller walks across to another artificial pitch, about 200 yards away, to show where Nieuwenhuizen was attacked at the end of the game between Buitenboys B3 and Nieuw-Sloten B1 (the B denotes it was an under-17 game and the number reflects the ranking of the team within that age group). The game finished 2-2, with Nieuw-Sloten coming back from two goals down. Those that were present recall a couple of incidents when Nieuw-Sloten players bickered among themselves during the game but say nothing happened to suggest there could be a flashpoint with Nieuwenhuizen after the final whistle.

Yet moments after the players started shaking hands with the three volunteer officials, Nieuwenhuizen was knocked to the floor, then punched and kicked in the head by several of the Nieuw-Sloten team. Parents immediately ran on to the pitch to try to defuse the situation and get some control. Nieuwenhuizen eventually got back to his feet but he was knocked to the floor for a second time. Witnesses report that one of the Nieuw-Sloten players then took off his shirt, presumably to make it harder for him to be identified, before kicking Nieuwenhuizen while he was on the ground and then running off. Mykel, Nieuwenhuizen’s son, saw everything.

Although clearly badly shaken, Nieuwenhuizen was able to stand up. He said he did not wish to involve the police. He decided to go home and returned to Buitenboys later in the afternoon to watch another under-17 game, which kicked off at 2.45pm. Mueller, who was standing on the opposite side of the pitch, watching one of his two sons play, recalls looking across at about 3pm and seeing Nieuwenhuizen get out of the dugout where he had been sitting, stand up and then fall to the floor.

“We immediately called for an ambulance and they drove on the pitch and took him to the hospital in Almere,” Mueller says. “I later went to see Richard. I said: ‘Hi Rich, how are you doing?’ He said: ‘Hi Rob.’ And he was very emotional. But at that stage, which was around 7pm, he still recognised me. I saw him once again at around 10pm, when he was still recognising me but he was getting worse. It became really bad so he had to be brought to another hospital, with a neurosurgeon specialist.

“In the meantime, we were called by the police to say that Mykel had to make a statement because he was a witness of the incident. So we took him to the police station to make his statement, but we said if we got one call from the hospital we would drive back. At 1am, we got the message from Richard’s wife, Xandra, who said: ‘It’s not going OK, bring Mykel here.’ So the police took him with sirens and lights on, I drove behind.

“We stayed there in the waiting room and at around 4am we came to see him once again. He was still in a kind of coma, didn’t recognise anything any more, and that was the last time I saw him alive, knowing already that he would die within six, 12 or 18 hours, because they explained clearly what happened – the brain was deprived of oxygen.

“I went home at about 5am and tried to sleep for a couple of hours. By 9am, I had 71 unanswered phone calls and then the rollercoaster nightmare started. Press came here, television and radio, so we had a small discussion with the board, the president did the television and I did the radio, both knowing that Richard would die but we couldn’t say it. At 5.30pm, we got the call to say that he had died. Then it was not only news in Holland, it was news all over the world. So a healthy guy, 41 years old, was kicked to death in a few seconds.”

Μουλιασαμε

Ναι το ξερω οτι παω να την βγαλω καθαρη, χωρις να εχω γραψει κατι και το χειροτερο οτι δεν εχω τελειωσει το προηγουμενο ποστ, κατι που δεν μου εχει ξανατυχει (και ειμαι αρκετα απογοητευμενος με τον ευατο μου). Βεβαια απο τοτε πολλα εχουν αλλαξει και για διαφορους λογους το ολο πραγμα εχει παει πισω. Τι μελλει, δεν ειμαι σιγουρος.
Οπως και να εχει η επσμ βαζοντας πρωτα την ασφαλεια των παικτων της, αναβαλλει το μισο ημιχρονο που ειχαμε. Αντε του χρονου τωρα, να εχουμε να γραφουμε στα βιβλια του μελλοντος για την ιστορια της Προο, για το longest game ever που ειχαμε ποτε και διηρκησε κανα δυο μηνες. Κατι ειναι και αυτο για τα ρεκορ μας.

Επισης, ειχα την εντυπωση οτι η επσμ πριν κανα-δυο μηνες ειχε βγαλει ανακοινωση οτι ο ομιλος μας δεν θα επαιζε τις ημερες των χριστουγεννων. Αντε ακομα ενα μπονους. Βεβαια αλλιως το περιμεναμε αυτο το ματσακι πριν καποιες αγωνιστικες. Κατι σαν ντερμπυ κορυφης αλλα τα σκατωσαμε κατα την διαρκεια. Δεν εχει βεβαια καμια σημασια. Το μονο που μας ενοχλει προσωπικα ειναι οτι βαθμολογικα ειμαστε καπου που δεν θα επρεπε. Το να μας περναν ομαδες που ουτε καλυτερες ειναι, ουτε καλυτερο ποδοσφαιρο παιζουν, ειναι λιγο frustrating αλλα και παλι στη μεση του πρωταθληματος ειμαστε, ολα γινονται. Αντε να δουμε.

Ποστ γιορ κομεντς: για οσους δεν επισκεπτονται συχνα την σελιδα με τα κομεντς (ας αφησουμε αυτους που ουτε καν γνωριζαν την υπαρξη της), να τους ενημερωσουμε οτι καποιος μας εστειλε εχθες αυτο
http://mandragoras21.blogspot.gr/2011/07/blog-post_29.html
το οποιο και σας το προσφερουμε στη πρωτη σελιδα για να μην το χασετε. Οσο για τον φιλο απο την Αθηνα που με ρωτησε κατι σχετικα για την σχεση καποιων ομαδων με το working class, η απαντηση ειναι λιγο πιο κατω απο το σχολιο του.

Και για το τελος μια διευκρινηση. Οσοι θυμουνται το αρθρο για το φιλικο με τον Αστερα, καπου γραφαμε για ενα φιλικο της Τοτεναμ με την ΑΕΚ. Επειδη στο Match Programme με τον Πανατηναϊκος, στις αρχες του Δεκεμβρη, ειχε τα ματς της Τοτεναμ με ελληνικες ομαδες, βρηκα ημερομηνια και σκορ. Λοιπον το ματς εγινε 12 Αυγουστου του 2001 και το σκορ ηταν 2-1 υπερ της ΑΕΚ.

Τα διδαγματα της Γαλλικης Επαναστασης

Σε μια χρονικη στιγμη οπου ειχαμε το θλιβερο περιστατικο στην Ολλανδια, το λιγοτερο που θα επρεπε να προτεινουμε ειναι κατι παρομοιο αλλα πολλες φορες τα πραγματα δεν ερχονται οπως τα εχεις στο μυαλο σου.
Απο την αλλη σκεφτομουν μηπως ειχα βιαστει περσι και εγραψα εκεινο το ποστ για την διατησια, τους διατητες και γιατι ονομασα ετσι το μπλογκ. Διοτι τοτε ειχαμε πεσει απλα σε εναν βλαξ. Ή εστω σε ανικανο εαν αυτο κανει τα πραγματα καλυτερα για οσους γνωριζουν τον συγκεκριμενο διατητη προσωπικα και προσβληθηκαν με τον προηγουμενο χαρακτηρισμο. Οπως και να ‘χε, τα καμωματα του τα ξεχασαμε σχετικα γρηγορα. Αδιαφορο ματς, μηδεν προοπτικη δολου, τελος πρωταθληματος, καλοκαιρι, αγωνας με τον Αστερα στην Αλεποτρυπα στα κοντα, τον ξεχασαμε τον μπαγασα. Σχεδον το αντιθετο με το χθεσινο.  Παιχνιδι με ιδιαιτερη σημασια και για τους δυο, διατησια προκλητικη, στημενη, με δολο (βαλτε οτι θελετε), αλητικη συμπεριφορα και ολο αυτα με την προοπτικη του δευτερου γυρου σε λιγους μηνες οπου κανεις δεν θα πιεσει τον ευατο του να ξεχασει τι εγινε. Οπως στρωνεις, κοιμασε λεει ο θυμοσοφος.

to be continued…

Αντε ……. ρε Milton Keynes!

Ενα ματς το οποιο δεν επρεπε να γινει ποτε. Ενας αγωνες που δεν ειχε καμια θεση στις καρδιες των οπαδων της Wimbledon. Μια συναντηση για τη οποια οι μονοι που χαρηκαν ηταν οι δημοσιογραφοι και τα media. Οπως και να εχει, αντε γαμησου για αρχη και βλεπουμε.

Η ιστορια ειναι λιγο πολυ γνωστη. Η Wimbledon FC, ομαδα που ιδρυθηκε στην ομωνυμη περιοχη του νοτιου Λονδινου το 1889, επαιζε οπως και οι περισσοτερες μικρες ομαδες του Λονδινου στις τοπικες κατηγοριες που υπηρχαν εκεινον τον καιρο (Athenian League, Isthmian League, Southern League κλτ). Τη χρονια 1977-78 εκλεχθηκε να αντικαταστησει το Workington σε αυτο που στην Αγγλια ονομαζουν Football League, δηλαδη τις τεσσερις επαγγελματικες κατηγοριες (μεχρι το τελος του 80 δεν υπηρχε το συστημα του υποβιβασμου – προβιβασμου απο την Football League στη Non-League). Μεσα σε 9 χρονια καταφερε να ανεβει στην πρωτη κατηγορια και την επομενη (χρονια)θα κερδισει το Κυπελλο Αγγλιας στον τελικο με την πανισχυρη και πρωταθλητρια Λιβερπουλ, σφραγιζοντας 10 χρονια απο τα ερασιτεχνικα στην κατακτηση του πιο ιστορικου θεσμου στο ποδοσφαιρο. Καπου εκει αρχισε και ο μυθος του Crazy Gang.
H Wimbledon ή Dons παιζαν τους αγωνες τους στο απιστευτο γηπεδο τους, το Plough Lane. Εκει, εκτος απο τις αντικειμενικες δυσκολιες που ειχαν οι αλλες οι ομαδες να παιξουν ποδοσφαιρο (ας πουμε επιπεδου πρωτης κατηγοριας), ειχαν να αντιμετωπισουν την εκκεντρικοτητα των παικτων της Γουιμπλετον αλλα και το γνωστο long ball που τοσο τους εκανε διασημους. Με την χρηση του προηγουμενου, ειχες την δυνατοτητα να μην πολυ απασχολεις το μυαλο σου εαν χρειαζεσαι παικτες στο κεντρο του γηπεδου, μιας και κατευθειαν η μπαλα εφτανε στην μεγαλη περιοχη ή οπως μου εξηγουσε καποια στιγμη ενας οπαδος τους (προσβεβλημενος με τον τροπο που κοροϊδευα το λονγκ μπολ)  στη Ρουμανια το παλαι ποτε, καθε φορα που ενας παικτης μας ειχε την μπαλα, στο επομενο δευτερολεπτο ειχαμε την ευκαιρια να σκοραρουμε. Μην εχοντας να ανταπαντησω γυρισα στη μπυρα μου και σκεφτηκα ποτε θα μου φανουν χρησιμα τα πιο πανω.

Ας επιστρεψουμε στην ιστορια μας παλι. Στις αρχες της δεκαετιας του 90, η Αγγλικη Ομοσπονδια, θεσπιζει κανονες ασφαλειας στα γηπεδα μετα απο την τραγωδια στο Χιλσμπορο το 89, το γνωστο Taylor Report. Η Γουιμπλετον ενω ειχε σχεδια για καινουργιο γηπεδο (all-seater) στην ευρυτερη περιοχη της , θα μετακομισει στο σχεδον γειτονικο Crystal Palace και θα μοιραστει το γηπεδο του Selhurst Park. Η φορμα της ομαδας δεν θα εχει ιδιαιτερες μεταπτωσεις μιας και η ομαδα ειχε καλες πορειες στο πρωταθλημα οσο και στα δυο κυπελλα, αν και θα υπαρξουν καποιες ανησυχιες για τον μεσο ορο θεατων (αρνητικα ρεκορ λιγοτερων θεατων κτλ), το τελος της δεκαετιας θα την βρει σε ενα υγιεινο μ.ο. 18.000 ανθρωπων.

‘Λονδινο, Αμστερνταμ ή Βερολινο, εχω ξεχασει…’
Παροτι η ομαδα εδειχνε να μην αντιμετωπιζει προβληματα εντος γηπεδου, η παραφιλολογια για το γηπεδικο εδινε και επαιρνε. Σχεδον ολη την δεκαετια ακουγαμε οτι υπαρχουν σκεψεις για μεταφορα της ομαδας καπου αλλου. Απο το Gatwick που ειναι λιγο πιο κατω, μεχρι το Δουβλινο και το Μπελφαστ. Η ιστορια τραβουσε καθε χρονο. Ο Sam Hammam, προεδρος των Dons, που τα ειχε κανει μπορδελο τοσα χρονια, δινει την ομαδα τελικα σε Νορβηγους επιχειρηματιες και αποχωρει για να παει να παρει την Cardiff. Η ομαδα θα υποβιβαστει το 2000 μετα απο 13 χρονια στην πρωτη κατηγορια και καπου εκει εμφανιζεται το Milton Keynes.

Μια μικρη αναφορα στη πολη
Το Milton Keynes ειναι μια μαλακια. Εαν δεν εχετε κανενα συγγενικο προσωπο να επισκεφτειτε (οπως εγινε στην περιπτωση μου) ή γιατι πρεπει να δειτε κατι στην Milton Keynes Gallery, δεν εχετε αλλο λογο για να βρεθειτε εκει. Θα μπορουσα να το κλεισω εδω.
Ας ριξω λιγο τον εγωισμο μου. Λοιπον, η πολη του Μιλτον Κεινς σχεδιαστηκε, χτιστηκε καποια στιγμη το 67. Αυτο απο μονο του την κανει μια απο τις νεωτερες πολεις της Αγγλιας χωρις να σημαινει βεβαια οτι ειναι ο λογος για το πιο παραπανω επιθετο. Ο λογος ειναι για το αισθητικο αποτελεσμα του πολεοδομικου και αρχιτεκτονικου σχεδιασμου. Ξεκινωντας απο την μοντερνιστικη λογικη ως γνωσιο παιδι του 60 και φτανοντας στο παντρεμα του contextualism και του commercial Post-Modernism ως στυλ, η νεα-πολη εχει χτιστει γυρω απο τα υπαρχοντα χωρια τα οποια χωριζονται απο δρομους, roundabouts, μπετο, σχεδον απομεμονωμενα το εαν απο το αλλο και ολα αυτα να καταληγουν (στην αηδια) στο κεντρο το οποιο αποκλειστηκα εχει χτιστει για shopping centres, γραφεια απο μεταλο και γυαλι, car parks και εναν κρυο αερα Ballardιανικου εφιαλτη.

Ομαδα θελω εδω και τωρα
Αφου λοιπον φτιαξαν μια τοσο γαματη πολη, το μονο που τους εμεινε ηταν να βρουν και μια ομαδα να παιζει ποδοσφαιρο. Φυσικα τα γυρω χωρια ειχαν ομαδες αλλα παιζαν στα τοπικα. Στα πολυ τοπικα. Το MK ομως ηθελε λουσα. Ετσι οποια ομαδα ειχε οικονομικα προβληματα το 90, της καναν προταση να ερθει να παιξει εκει( πχ, Luton Town, Palace, Barnet, QPR). Οι περισσοτερες προτασεις πεφταν στο κενο μεχρι το 2001 οπου και αποφασιστηκε στο τελος της χρονιας (2002) να αγορασουν την Wimbledon και να την μεταφερουν εκει. Το κονσορτιουμ με επικεφαλη τον (καραγκιοζη, δικια μου αποψη αυτη) Pete Winkelman, ειχε την αμεση στηριξη απο το Asda/Wal-Mart και το IKEA. Η Wimbledon θα παει 60 μιλια βορεια απο την περιοχη που ηταν, το Μιλτον Κεινς ειναι αρκετα μακρια απο το Λονδινο, θα αλλαξει το ονομα σε MK Dons, θα κρατησει τα τροπαια, την ιστορια, τα χρωματα, τα παντα και απο του πουθενα η πολη θα εχει ομαδα στις επαγγελματικες κατηγοριες.

Franchise Football? Fuck off!
Η εννοια των φραντσαίζ ομαδων σε χωρες οπως η ΗΠΑ ειναι αρκετα διαδεμενη οπως ολοι γνωριζουμε. Στην Αγγλια αλλα και στις περισσοτερες ευρωπαικες χωρες, οι ομαδες ειναι μερος της κοινοτητας και των πολεων οπου αυτες υπαρχουν. Στην Ελλαδα βεβαια ειναι σχετικο αυτο με τον περισσοτερο κοσμο να εχει βλεψεις για δυο-τρεις ομαδες και αμα. Αν και με τα νεα δεδομενα στο συγχρονο ποδοσφαιρο των plastic fans, των glory hunters, ενα παρομοιο φαινομενο μπορει να διαπιστωθει σε πολλα γηπεδα οπως αυτα της Chelsea και της Man U για να αναφερουμε τα πιο προφανη. Ασχετα με το τι γινεται σε αυτο το κομματι του ποδοσφαιρου, η ποδοσφαιρικη παραδοση στην Αγγλια θελει τις ομαδες ή καλυτερα το local club να ειναι συνδεδεμενο με το local identity, με το local community και με την τιμη να υποστηριζεις την ομαδα της γειτονιας σου.

Και τωρα: A Story of Two Tales
Το τι σημαινει το πιο πανω εχει να κανει απο την μια με την δημιουργια της AFC αλλα και την σχεση των αλλων οπαδων με το MK. Οι οπαδοι της Wimbledon οσο και εαν παλεψαν (με αμεριστη συμπαρασταση απο δεκαδες οργανωσεις, χιλιαδες οπαδους, βουλευτες κτλ) για να μεινει η ομαδα τους εκει που θα επρεπε να ειναι, οταν πια ειδαν οτι χασαν την μαχη, το ιδιο καλοκαιρι (2002) δημιουργουν την AFC Wimbledon. Ομαδα φτιαγμενη απο οπαδους και ελεγχομενη απο αυτους, οπως συμβαινει μεχρι και τωρα.
Και ετσι αρχισε το ταξιδι. Στο πρωτο φιλικο που δωσαν ποτε πανω απο 4500 κοσμος πηγε να τους δει και κλαιγοντας στο τελος παρα την ηττα με 4-0 απο την Sutton Utd, μπηκε στο γηπεδο να πανηγυρισει την ιδρυση της ομαδας. Στην πρωτη τους χρονια, στη χαμηλοτερη κατηγορια της Πυραμιδας του Ερασιτεχνικου Ποδοσφαιρου της Αγγλιας, ειχαν μ.ο. λιγο πανω απο 3000 ανθρωπους (η MK ειχε λιγοτερους εκεινη την χρονια), ενω στα εκτος εδρας παιχνιδια συγκεντρωναν απο 1500 μεχρι 2500 κοσμο, κανοντας τις αλλες ομαδες να θελουν να παιξουν μαζι τους, για καθαρα οικονομικους λογους αφου οι αντιστοιχοι αγωνες εκεινων των κατηγοριων μαζευαν κατι μεταξυ 30φευγα και 100τοσους σε κανενα ντερμπυ.
Η AFC εγινε γρηγορα η δευτερη ομαδα των περισσοτερων οπαδων στην Αγγλια. Δημιουργησε σχεσεις με την FC United of Manchester τοσο σε οργανωτικο, οπαδικο και αγωνιστικο επιπεδο (το τελευταιο με την μορφη φιλικων φυσικα αφου οι δυο ομαδες παιζαν σε διαφορετικες περιοχες) και αρχισε να καταπινει τις κατηγοριες μεχρι να φτασει στο μαγικο για αυτους νουμερο 10. Οπως ειχε γινει και το 80 οπου σε δεκα χρονια απο τα ξερα κατακτησαν το κυπελλο, ετσι και τωρα στην δεκατη επετειο τους απο την επανιδρυση τους στην ενατη κατηγορια της Αγγλιας, βρεθηκαν στο επαγγελματικο πρωταθλημα. Εννια χρονια και ξαναμπηκαν στον χαρτη, εκει οπου θα επρεπε να ηταν εαν δεν υπηρχαν οι wankers fc. Και πως εγινε αυτο? Παιζοντας στον τελικο των play-offs και κερδιζοντας στα πεναλτυ, με τον 20χρονο τερματοφυλακα να αποκρουει δυο απο αυτα. Και ποιο ηταν το sub-story με τον τερματοφυλακα? Ο Seb Brown πρεορχοταν απο μια οικογενεια που ολοι τους υποστηριζαν την παλαια Wimbledon. Σε συνεντευξεις μετα τον αγωνα θα πει οτι ως 12χρονος θυμοταν τον πατερα του και τον θειο του να κλαινε οταν τους πηραν την ομαδα. Και ο Seb τους εκανε το μεγαλυτερο δωρο που μπορουσε ποτε να τους κανει. Η Wimbledon ειχε επεστρεψει απο τις σταχτες τις.

The  second tale: Οι οπαδοι (των αλλων ομαδων)
Οπως ηταν λογικο εκτος απο την συμπαθεια που δειχναν προς την AFC αλλο τοσο αντιπαθεια δειχναν προς την MK.Το επισημο οργανο των φιλαθων, η Football Supporters’ Federation, δεν εκανε δεκτους τους φιλαθλους της ΜΚ μεχρι αυτοι (η ομαδα δηλαδη) να επιστρεψουν τα κυπελλα και να αποποιηθουν οποιαδηποτε σχεση με την ιστορια της Wimbledon FC. Οι απλοι φιλαθλοι εκτος απο να την αποκαλουν Franchise FC (αν και ο φιλος μου ο Steve πιο απλα τους ελεγε Wankers FC), αρκετοι απο αυτους οταν η ομαδα τους επαιζε εκτος εδρας στο Μιλτον Κεινς, απλουστατα μποϊκοταραν την συναντηση και δεν πηγαιναν στο γηπεδο. Καποιοι απο αυτους, την μερα που γινοταν ο αγωνας επιλεγαν να πανε να δουν την AFC ως μια συμβολικη πραξη οτι τουλαχιστον βλεπουν την πραγματικη Wιmbledon εκεινη την μερα.

Drop the Dons Campaign
Και μεσα σε ολα ξεκινωντας αυτα απο περσι, η Guardian, απο την στιγμη που η AFC ανεβηκε στις επαγγελματικες κατηγοριες, θεωρησε οτι θα ηταν καλο να βγει το Dons απο την ονομασια της ΜΚ για λογους που ειναι σε ολους αυτονοητους. Σχεδον σε ολους γιατι οι οπαδοι της ΜΚ…αλλα θα φτασουμε και εκει. Η καμπανια ειχε σαν σκοπο να απαλυνει καπως τις πληγες και να δημιουργησει γεφυρες. Και να παψουν να εχουν σχεση με τους Dons, το οποιο βεβαια δημιουργει και περαιτερω προβληματα. Οπως, εαν δεν εχουν καμια σχεση με την παλαια Γουιμπλετον τι σκατα κανουν στη Football League? Πως βρεθηκαν εκει, αφου για την περιπτωση τους θα επρεπε να κανουν καινουργια ομαδα, να αρχισουν απο τα τοπικα και οταν ερθει η ωρα και προβιβασμοι, καλως να ερθουν. Διοτι αυτο ειναι το επιχειρημα των περισσοτερων για την ΜΚ. Δεν εχουν προβλημα με το να εχει η πολη ποδοσφαιρικη ομαδα αλλα εαν ηθελαν μια να την καναν οπως ολοι οι αλλοι. Απο τα τοπικα και με υπομονη.

Και φτανουμε στο ματς
Περσι τετοια εποχη που παλι ειχαν γινει οι κληρωσειςτου κυπελλου, θα μπορουσαμε να ειχαμε αυτο το ματς. Απλα δεν εγινε γιατι (τουλαχιστον οσο θυμαμαι μονο) η Wimbledon εχασε τον επαναληπτικο που ειχε. Αυτο που θυμαμαι στα σιγουρα ειναι τι μου ελεγε ο Steve. Ενω εγω του ελεγα ‘αντε να παμε στο γηπεδο να γινει της πουτανας με τους μαλακες’, η απαντηση του ηταν οτι η AFC δεν θελει να γινει αυτο το ματς ποτε. Αλλα ποτε. Το ιδανικο θα ηταν να μην συναντηθουν ποτε στη ζωη τους και εαν γινει ποτε και μια παρει την ανοδο προς την κατηγορια της αλλης, καλο θα ηταν η αλλη ομαδα ειτε να υποβιβαστει ειτε να ανεβει και αυτη. Και εμεινα με την ορεξη.
Φετος ομως επρεπε να παιξουν. Και χαρηκαν ολοι. Εφημεριδες, δημοσιογραφοι, ραδιοφωνατζηδες, οπαδοι που μισουν τους ΜΚ, ολοι. Ολοι εκτος των οπαδων της Γουιμπλετον. Οι περισσοτεροι βγηκαν και ειπαν οτι αυτος ο αγωνας δεν εχει καμια θεση στη καρδια τους. Δεν βλεπαν τον λογο να πανε στο γηπεδο μιας ομαδας που δεν υπαρχει. Δεν βλεπαν τον λογο να πανε να ενισχυσουν οικονομικα τους υπαιτιους για την καταστροφη της ομαδας τους. Πολλοι φυσικα πηγαν. Ο προεδρος τους οπως και αλλα μελη του Fan Trust που εχουν και ηταν οι δημιουργοι της νεας ομαδας, δεν πηγαν ποτε. Και δεν προκειτε να εχουν καμια σχεση με το ΜΚ. Η AFC επισης ζητησε και ενα κομματι στη κερκιδα να μεινει ανοικτο για ουδετερους οπαδους, μιας και ηταν αρκετοι αυτοι που δηλωσαν την επιθυμια να πανε για υποστηριξη της AFC. Οι οπαδοι της γειτονικης στο ΜΚ, Luton Town, ηταν απο τους περισσοτερους εκει περα. Ο αγωνας εγινε, το αποτελεσμα δεν εχει σημασια και εκει που καθυστερημενα θα εγραφα το ιδιο αρθρο αλλά με άλλο τιτλο ειδα αυτο

και ειπα δε πα να γαμηθουνε τα μπασταρδια που θα τους σεβαστω κιολας. Ακους εκει να εχουν το θρασος και την αυθαδεια να λενε get over it. Οι ανηθικοι. Οι γελοιοι. Στα τσακιδια και η κωλο-ομαδα τους και η συμπεριφορα τους. There is only one fucking Wimbledon you c**ts.

Σημειωσεις
1. Οσοι θυμουνται περσι οταν ειχε κυρηχθει η απεργια απο τους αντμινς εδω στη Προοδευτικη, ειχαμε γραψει καποια στιγμη οτι ετοιμαζομασταν να γραψουμε ενα αρθρο για την επιστροφη της Γουιμπλετον στη Football League. Το αρθρο δεν γραφτηκε ποτε αλλα τουλαχιστον εγινε τωρα. Βεβαια εαν γραφοταν τοτε δεν θα χρεαιζοταν να γραψουμε ολο αυτο το μακρυναρι τωρα. Σορυ εαν σας κουρασε.
2. Μια σημαντικη σημειωση ειναι οτι οταν η ομαδα της Γουιμπλετον αλλαξε εδρα/πολη, συνεχισε να φερει την ονομασια Wimbledon FC για 2 χρονια μεχρι να μεταοναμαστει σε MK Dons.
3. Αν και γραψαμε οτι το τυχερο νουμερο ειναι το δεκα, στο υποσεινηδητο των οπαδων το νουμερο αυτο ειναι το 9. Εννια χρονια μεχρι να φτασουν στην πρωτη κατηγορια το 80, εννια χρονια και τωρα για να ξαναφτασουν στη Football League.
4. Και μεσα σε ολα αυτα, μας ανακοινωσαν οτι σε 9 μηνες θα πρεπει να ταϊζουμε ακομα ενα μουλικο/παρασιτο της Ρογιαλ Φαμιλι.