Αν και ο τιτλος του αρθρου φυλασοταν για την εναρξη του πρωταθληματος, τιποτα δεν μπορουσε να μας κρατησει να μην το βαλουμε.
Διοτι οπως και να το κανουμε , αυτη η νικη μεσα στα Μετεωρα, ειναι η μεγαλυτερη που εχουμε κανει. Τιτανοτεραστια οπως γραψαν και οι Demolitionarios. Και ακομα μεγαλυτερη συντροφοι. Σε μια εποχη που ολοι μας δειχναμε να ειμαστε αποντες (ξεκινωντας απο εμας εδω στο blog, στα μηνυματα στο επισημο, στο επισημο και οπου αλλου λαλουσαμε ολα αυτα τα χρονια), η ομαδα πηγε να παιξει στο ‘καταραμενο’ για εμας κυπελλο της ΕΠΣΜ, παλι με μια δυνατη ομαδα (ισως στα ‘χαρτια’ καλυτερη απο εμας), παλι εκτος εδρας, και οπως και περσι παλι με κανονικη, δικη τους εδρα και οχι ορισμενη απο την Ενωση. Και ενω η Προοδευτικη μας ψυχοσυνθεση ειναι σχεδον παντοτε αισιοδοξη, εδω και καμια εβδομαδα ψαχναμε να βρουμε δουλειες να κανουμε μεχρι να φτασει η ωρα του πρωταθληματος, για να αρχισουμε τα κανονικα ντου. Η ομας βεβαια άλλα ειχε κατα νου.
Ειναι σαν αυτα τα ωραια που γραφαν κατα κορον οι δημοσιογραφοι πριν καποια χρονια. Μακρια απο τα φωτα της δημοσιοτητας, γινατον σοβαρη δουλεια στις προπονησεις/προετοιμασια…ή κατι παρομοια. Στις προπονησεις δεν ημουν αλλα φανταζομαι ‘σοβαρη’ δουλεια γινοταν καθε καλοκαιρι. Η καταραμενη τυχη μας, στο κυπελλο δεν μας αφηνε να χαρουμε. Τη μια ηταν η Καλλιθεα η ΠουΦου, που μας βρηκε αβγαλτους στο περα της. Περσι πηγαμε στο Κολεγιο που με δυομιση πλαγια κερδισε το ματς και φτασαμε φετο (ανω τελεια, δεν ξερω που ειναι η ατιμη στο λαπτοπ) και μας εβγαλε η ΕΠΣΜ, σε εναν ομιλο με τα Μετεωρα, τον Φοινικα Πολιχνης, το Κολλεγιο, την ΠουΦου ξανα και κατι Σταυραετους, Αγιες Τριαδες και τον ΠΟΞ που ηταν μεγαλη δυναμη στα τοπικα οταν ακομα παιζαν ο Αρης και ο Παοκ στην ΕΠΣΜ. Και πηραν κατι Θεσσαλονικες (που περσι φαγαν οσα γκολ φαγαμε εμεις σε 4 χρονια) μπαϊ και μειναμε εμεις με τις Τριαδες και τον ΠΟΞ, να παλευουμε με τα θηρια τα ανημερα. Και να περνουσε ενας απο εμας (οπως και εγινε με την περιπτωση μας), παλι στα δυσκολα. Και θα φτασουν οι αλλοι οι κωλοφαρδοι απο την Γαμα και την Βητα, να παιζουνε στους οκτω γιατι ετσι τα θελε η τυχη. Και εμεις στη πισινα με τα σκατα.
Και με το δικιο τους οι πιστοι αναγνωστες του σαιτ μας, θα αναρωτηθουν ‘μα καλα αυτος τα λεει αυτα?’, ‘εδω, τοσο καιρο μας τσαπμουναει για ποδοσφαιρικη κουλτουρα και τα αυτα και τωρα γινεται χειροτερος και απο συζητηση στο καφενειο γιατι δεν εδωσε αραουτ στο δεκαπεντε’.
Και φυσικα δεν γκρινιαζω για το κυπελλο. Το υπεραγαπω το κυπελλο. Ισως γιατι ειμαι οπαδος της Τοτεναμ, να εχω μια κρυφη αδυναμια στα κυπελλα. Και για αυτο θελω να παιζονται οπως πρεπει να παιζονται. Να μπαινουν ολες οι ομαδες στο σακουλι και οποια σου κατσει. Να μου βγει ο Εθνικος Μετεωρων. Να μου ρθει μετα η Πολιχνη. Δεν εχω προβλημα. Αλλά τουλαχιστον μεσα απο κληρωση. Οχι κανουμε δυο ομιλους απο δω και αλλους τρεις ετσι για να περασει μιαμιση ομαδα απο την Γαμα στους 47μιση και τρεις απο τη Βητα στους 58 πριν μπουνε οι καλοι απο την Δελτα. Εαν ειναι να παιζουμε στο Κυπελλο, να το κανουμε σωστα και να γουσταρουμε στο τελος. Να εχεις να λες ‘επαιξα με κεινον και μου τυχε ο αλλος.’
Τωρα βεβαια θα μου πειτε, γιατι τοση γκρινια. Κερδισαμε. Τι να σας πω? Μηπως μου μεινε κανενα καταλοιπο ολα αυτα τα χρονια και δεν ξερω πως να διαχειριστω τις μεγαλεςνικες? Ελπιζω οχι.
Απλα ολο το προηγουμενο outburst ειχε να κανει προφανως με το πως ηταν η διαθεση μας πριν το ματς. Και οτι συναισθηματα αυτο προκαλουσε. Διοτι απο τη στιγμη και μετα που μας ηρθε το μυνημα, η σκεψη μας πηγε αλλου. Αλλά αλλου.
Βεβαια οταν χτυπησε το κινητο δεν περιμενα να ειναι κατι σχετικο με το ματς. Ηταν πολυ νωρις για το πως το ειχα δημιουργησει στο κεφαλι μου. Μηδεν – Δυο, με το πρωτο στο 60τοσο και το δευτερο καμια 10αρια λεπτα αργοτερα. Ετσι οταν ειδα οτι κατι ηρθε, περιμενα να ειναι απο κατι φιλους που θα εβλεπα αργοτερα. Και ομως η προεδραρα εγραφε: Ο Εθνικος Μετεωρων του Μαλεζα και του Μαλιουφα-Προο=0-1… Και τοτε ηταν που απο την φαντασιωση και τα αμα, περασαμε στην οπτικη αποκαθηλωση του σκορ. 0-1 στα Μετεωρα. Χωρις να το εχεις ψαξει και πολυ, ηξερες οτι ο Εθνικος ηταν απο κει ψηλα. Επαιζε στην Α? Επεσε απο την Α? Πηγαινε για Α? Κατι τετοιο. Εσυ να προσπαθεις να σταθεροποιηθεις στη Βητα και αυτοι να ειναι λιγο πιο μπροστα ή λιγο πιο ψηλα. Και τωρα στο Κυπελλο, το οποιο μονο πικρες μας ειχε μοιρασει εδω και δυο χρονια, εκτος εδρας, και παμε για νικη. Α ρε Προοδευτικαρα τι μας κανεις. Και επειδη φυσικα δεν θα ηθελες να το γρουσουζευσεις, καθοσουν ησυχα και περιμενες. Τι να στειλεις κατα την διαρκεια του δευτερου? ‘Τι λεει, τι κανουμε, πως παει η ομαδαρα’? Διοτι φοβοσουν μην ερθει κανενα, ‘καλα παιζουμε αλλα φαγαμε δυο’. Και ετσι καθοσουν με το 0-1 καρφωμενο στο μυαλο σου. Το απολαμβανες και οσο περνουσε η ωρα τοσο μεγαλυτερο γινοταν. Τιτανομεγιστο. Κατι που θα μας περνουσε σε αλλο επιπεδο. Και στο πως βλεπουμε και αισθανομαστε εμεις για την ομαδα αλλά και πως μας βλεπουν οι αλλοι. Proodeutiki is back. Ναι! ξαναρθαμε και θελουμε ολο το ρημαδι τον φουρνο.
ΑΝΤΕ ΡΕ ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΑΡΑ ΤΡΕΛΑΝΕ ΜΑΣ ΚΙ ΑΛΛΟ
ΦΕΡΤΕ ΜΑΣ ΤΟΝ ΑΓΙΑΞ ΤΩΡΑ
Αντε και τα Κολεγια καλα ειναι