Οταν συνηθως χανεις παντα, καπου…

…ή απο καποιον

Οταν ακομα ημουν στο Βουκουρεστι, προς τα τελευταια χρονια της καριερας μου δηλαδη κοντα στο μιλενιουμ, περνουσα αρκετο χρονο σε μια ιρλανδεζικη παμπ ουχι για τις Γκινες αλλα για να βλεπω αγγλικο ποδοσφαιρο στο Sky.

Λογω του συγκερκιμενου γεγονοτος εκανα διαφορες φιλιες με διαφορο κοσμο μιας και τις περισσοτερες φορες τυχαινε να ημασταν μονοχα δυο νυσταγμενοι τυποι νωρις την Κυριακη το πρωι για να δουμε τον πρωτο αγωνα της ημερας. Βεβαια απο τους δυο ο μονος που εμενε να δει και τους επομενους ημουν εγω, οι αλλοι συνηθως βλεπαν την ομαδα τους και μετα φευγαν.

A momentous night for Second Division Huddersfield as they beat holders Wolves in the FA Cup in the first game under the Leeds Road floodlights.

Με ενα απο τους τυπους εκει περα με τους οποιους μιλουσα ηταν ενας απο το Wolvehampton. Και φυσικα ηταν Wolves. Η δικια μου ‘αγαπη’ για του Γουλβς ξεκινησε βασικα απο τον καημο που ειχα για τον Steve Bull. Και ηταν τοσο μεγαλος ο καημος να παιξει αυτη η μεγαλη φιγουρα του βρετανικου ποδοσφαιρου στην πρωτη κατηγορια οπου τελικα μου ειχε γινει τοσο παθος που αρχισα να τους υποστηριζω σε βαθμο να ξεχναω οτι ημουν Τοττεναμ, απο την εποχη που στις ελληνικες εφημεριδες την γραφαν με δυο ‘τ’. Τεσπα απο το 81, 82 περιπου ετσι για ιστορικους λογους.

Οπως και να χει, εκεινες τις χρονιες ηταν οι τελευταιες του Bull και οι Γουλβς μολις ειχαν χασει καναδυο ανοδους στο παραπεντε σε κατι πλευ-οφς τα προηγουμενα χρονια. Η ομαδα δεν ηταν κακη αλλά εαν θυμαμαι καλα ειχε λιγες ελπιδες για ανοδο αλλά ολο και καπου πριν τις θεσεις των πλει-οφ ηταν, οποτε οι αγωνες της ειχαν την σημασια της.

Ενας απο αυτους τους αγωνες ηταν εναντια στη Huddesrsfield. Η Χαντερσφιλντ, η οποιοα ειναι ιστορικη ομας και αυτη της Αγγλιας ηταν για καμποσα, αλλά καμποσα, χρονια στις μικρες κατηγοριες . Εκεινη την χρονια μολις ειχε ανεβει στη βητα κατηγορια (ή εαν δεν ειχε ανεβει εκεινη τη χρονια ηταν την προηγουμενη). Η φαση δηλαδη ηταν, να μπορεσει να σωθει, να στρωσει λιγο η ομαδα και να αρχισει σιγα-σιγα να δυναμωνει μπας και ανεβει (ακομα στη βητα ειναι βεβαια αλλά παει σχετικα καλα).

Και φτανω εκει που ηθελα να καταληξω. Ηταν να παιξει η Γουλβς εκτος με την Χαντερσφιλντ και του λεω Στηβ (δεν θυμαμαι εαν τον λεγαν Στηβ, ετσι το βαζω για να ακουστει αληθινη η ιστορια), ‘α μια χαρα τους εχουμε’. Και τοτε γυριζει ο Στηβ και μου λεει ‘ποτε δεν κερδιζουμε εκτος στο Χαντερσφιλντ. Βασικα ουτε καθομαι να στεναχωρηθω…’ ή κατι, καπως ετσι. Στα προτεστ μου οτι εμεις εχουμε ομαδα και αυτοι ειναι για ψιλο-υποβιβασμο μιλησε το αποτελεσμα του αγωνα. Μια ξεγυρισμενη τριαρα. Εκτοτε οταν παιζει η Γουλβς εκτος με τος Τεριερς, δεν το πολυ ψαχνω.

Οσο για την Τοτεναμ, για εναν αγωνα παντα αλλά παντα δεν εχω απαιτησεις διοτι παντοτε χανουμε. Στο Ανφιλντ. Οκευ και στο ΟΤ χανουμε και χαναμε βαρια επι Φεργκιουσον αλλά παντα πιστευα οτι κατι μπορουσε να γινει (εαν τυχον βλεπαν και οι λαιντσμαν τα γκολ απο το κεντρο που εχουν περασει ενα μετρο τη γραμμη θα ηταν καλυτερο το ρεκορ μας). Στο Ανφιλντ σχεδον ποτε.

Και ετσι φτανουμε στη Καλλιθεα και στην Παναγια την Φανερωμενη. Με την συγκεκριμενη ομαδα η οποια εκτος του οτι ειναι τρεις ομαδες, εχει και το μπονους της βοηθειας της μανας του Τζισους κατι το οποιο δεν ειναι καθολου κουλ. Με την Καλλιθεα το ρεκορ μας δεν ειναι απο τα καλυτερα. Την εχουμε κερδισει κανα-δυο φορες αλλά συνηθως χανουμε. Το άλλο με τη Καλλιθεα και την Παναγια τους, ειναι οτι στους αγωνες μας μπαινουν αρκετα γκολ. Οχι παντα αλλά τις περισσοτερες φορες. High scoring matches.

ΑΕ Καλλιθεας Παν.Φανερωμενη ΦΟΡ Προοδευτικη Τουμπας ΝΙΛ

Repeat το προηγουμενο ποστ

Μιας και για δευτερη συνεχομενη βδομαδα παιζουμε με Εθνικο, ξαναδιαβαστε το προηγουμενο ποστ και αντι για Αστερα βαλτε Μετεωρων. Βασικα διαβαστε το υστερογραφο.

Ο Εθνικος Αστερας και μια λαθος/σωστη διαισθηση

Οταν την δεκαετια του ογδοντα μαζευαμε ‘τυχες’ (ή χαρτακια ή οπως αργοτερα θα ονομαστουν panini), στο τελος του αλμπουμ μετα δηλαδη απο την Α Εθνικη που ειχε τα σηματα, τους παικτες και την ομαδα (σε δυο αυτοκολλητα), ειχε λιγο πιο γενικα και τις ομαδες τις Β και Γ Εθνικης. Αυτες ηταν μονο η ομαδα να καθεται ετσι οπως καθονται ολες οι ομαδες  (εκτος ισως απο την Ουαλια) και σε ενα μονο χαρτακι. Στη Γαμα Εθνικη ηταν και η ομαδα του Εθνικου Αστερα. Της Καισαριανης και οχι με αυτον που παιζουμε εμεις απο την Νεαπολη.

Ουτε βεβαια και αυτουνου πιο πανω αλλά για τον Ερυθρο του Βελιγραδιου γινεται η ολη κουβεντα και η λαθος/σωστη διαισθηση.

Ετσι λοιπον εκει που κοιταγα γεματος ενθουσιασμο και χαρα τις σελιδες και περναγα απο τον Παραπραστανιτη στον Αρμοδωρο και στον Θαλη τον Τσιριμωκο, εφτανα στο τελος οπου οπως προειπα ειχε τις ομαδες τις Β και Γ Εθνικης και οταν επεφτε το ματι πανω στον Εθνικο Αστερα, παντοτε μου δημιουργοταν η εντυπωση οτι ο Αστερας λογω του κοκκινου χρωματος και του αστεριου ηταν ο Ερυθρος Αστερας και οτι εκεινη η ομαδα ο Εθνικος Αστερας ηταν αριστερη/κομμουνιστικη ομαδα. Με αλλα λογια τα κουλουβαχτα της ιστοριας. Η διαισθηση μου φυσικα ηταν σωστη, μιας και ο Εθνικος Αστηρ ηταν ομαδα της Καισαριανης με βαρια παρακαταθηκη στην ιστορια του τοπου μας.

Αν θα πρεπει να παρουμε τα πραγματα με μια σειρα θα πρεπει να δουμε οτι ιστορικα οι ομαδες οι οποιες ειχαν και εχουν στο ονομα τους τη λεξη Εθνικος φοραν μπλε χρωματα. Ιδιαιτερα δε την περιοδο μετα τον εμφυλιο πολεμο και με ολο το μεταεμφυλιακο κλιμα το οποιο υπηρχε σε ολη την περιφερεια με το κλιμα τρομοκρατιας, τους τραμπουκους της δεξιας, τους παρακρατικους, την συνεργασια εκκλησιας και κρατους κατα του κομμουνιστικου κινδυνου κτλ κτλ. δημιουργησαν φυσικα και το αναλογο σημειολογικο αντιπαλο κλιμα. Ομαδες απο λαικες γειτονιες οπως η Προοδευτικη (η δικια μας) θα φοραν (τουλαχιστον την αρχη) κοκκινα. Και φυσικα δεν ηταν μονο το χρωμα αλλά και το ονομα, στη δικη μας περιπτωση το Προοδευτικη.

Υπαρχε δε, για να κανουμε και ενα μικρο διαλλειμα, μια ακομα αναφορα στα ονοματα και πιο συγκεκριμενα στο ονομα της Αναγεννησης. Οι ομαδες με το ονομα Αναγεννηση ηταν ως ενα βαθμο ομαδες που ειχαν σχεση με τη Αριστερα ως ενα καταλοιπο ή μια συνεχεια της σχεση που ειχε η Αριστερα πριν το πολεμο με τον Αθλητισμο, τον τροπο με τον οποιο το βλεπαν, την συμμετοχη τους στις Σπαρτακιαδες (αντι των Ολυμπιακων) κτλ κτλ.

Και επιστρεφουμε. Οι ‘δεξιες’ ομαδες δεν ειχαν στο οπλοστασιο τους ενα συγκριμενο χρωμα ή ενα συγκριμενο ονομα εκτος βεβαια αμα ονομαζοσουν Εθνικος και φοραγες μπλε. Αν δουμε το ιστορικο του Εθνικου Πυλαιας πχ μπορουμε να βγαλουμε τα δικα μας συμπερασματα:
‘Σε μια πολύ δύσκολη εποχή – μετά τον εμφύλιο πόλεμο που ταλαιπώρησε την Ελλάδα – και ενώ υπήρχε στη Θεσσαλονίκη περιορισμένος αριθμός ποδοσφαιρικών σωματείων (6 ομάδες Α’ κατηγορία, 10-12 Β’ κατ., 10-12 Γ’ κατ.) στην Πυλαία δεν υπήρχε οργανωμένος σύλλογος…Έτσι λοιπόν, ένα μεσημέρι του 1950 στο καφενείο του Σπυρούδη ιδρύθηκε ο ΑΜΟΠ – Εθνικός (Αθλητικός Μορφωτικός Όμιλος Πυλαίας – Εθνικός). Το καταστατικό ίδρυσης υπέγραψαν 20 άτομα …Το σήμα της νέας ομάδας φιλοτέχνησε ο Τσούκας Δημήτριος (φοιτητής τότε). Επέλεξε το μπλε και το άσπρο που θύμιζε την ελληνική σημαία ενώ το σχήμα στο εσωτερικό του μοιάζει με άστρο και συμβολίζει τον ανατέλλοντα ήλιο.’ 

Με αλλα λογια, σε μια δυσκολη για την Ελλαδα εποχη σε ενα καφενειο (τα οποια καφενεια εκεινη την εποχη ηταν ξεκαθαρα ειτε των δεξιων ειτε των αριστερων), καποιοι αποφασισαν να κανουν μια ομαδα με το ονομα Εθνικος και να φορα μπλε οπως η ελληνικη σημαια. Και δεν εχω τιποτα με τον Εθνικο Πυλαιας, απλα μια ιστορικη αναφορα κανω με μια ισως εντελως προσωπικη διαπιστωση.

Διοτι μπορει η επισημη Αριστερα, τα κομματα (ή μαλλον καλυτερα το Κομμα) και οι αγωνιστες της να ειχαν μια σταση σχεδον εχθρικη με τον αθλητισμο, τουλαχιστον απο τον Β Παγκοσμιο Πολεμο και μετα διοτι πιο πριν οπως αναφεραμε με τους συλλογους ‘Αναγεννησης’ και τις συμμετοχες στις Σπαρτακιαδες η προσεγγιση τους ηταν διαφορετικη/πιο φιλικη, τα υπολοιπα κομματια της κοινωνιας, τα πιο λαϊκα, τα προερχομενα απο εργατικες γειτονιες ειχαν διαφορετικη αποψη για την συμμετοχη τους τοσο στον αθλητισμο οσο και στο ποδοσφαιρο για το οποιο αναφερομαστε εδω.

Οι δυο ομαδες του Πρινου και ο αριστερος Πανδραμαϊκος

Ο Πρινος ειναι χωριο της Θασου ο οποιος πρεπει να εχει αυτη τη στιγμη πανω-κατω καμια δυο χιλιαδες κατοικους. Τη δεκαετια του 60 δε γνωριζω ποσους κατοικους ειχε το χωριο αλλά ειχε δυο ομαδες. Το Αρη Πρινου και την Δοξα Πρινου. Η πρωτη ομαδα των αριστερων και η δευτερη ομαδα των δεξιων. Τετοιες περιπτωσεις προφανως υπαρχουν αρκετες περιοχες της Ελλαδας. Η Δοξα και ο Αρης οχι απλα ηταν δυο ομαδες απο το ιδιο χωριο αλλά η αντιπαλοτητα τους ηταν περισσοτερο απο μια ποδοσφαρικη εχθρα. Οι δυο ομαδες καποια στιγμη αργοτερα θα ενωθουν (αν δεν κανουμε λαθος, δεν εχει ουτως ή αλλως σημασια) αλλά οσο υπηρχαν και οι δυο τους, τα αποτελεσματα τα οποια φερναν ειχαν τοση σημασια για τους κατοικους του χωριου οπου αρκετες φορες σε αγωνες που διναν στην Καβαλα οταν γυρνουσαν με αρνητικα σκορ, ειτε αναφεραν οτι ειχαν φερει ισοπαλια ειτε οτι ειχαν κερδισει. No internet those days.

Η Δοξα Πρινου το 1960

Λογω της δεξιας καταβολης της Δοξας Πρινου, για καποιο λογο το ειχα συνδειασει με ολες τις Δοξες της περιοχης. Και η ευρυτερη περιοχη εχει πολλες. Σε αυτο βοηθησε και ο Πανδραμαϊκος και η Δοξα Δραμας. Η Δοξα ιδεα δεν εχω εαν ηταν η ομαδα την οποια υποστηριζαν οι δεξιοι της πολης αλλά ο Πανδραμαϊκος ηταν η ομαδα που ηταν για τους αριστερους. Ο Πανδραμαικος βεβαια ηταν δυο ομαδες, ο παλιος και νεος. Ο παλιος, ομαδα της δεκαετιας του ’30, ειχε βραχυβια ιστορια (μολις δυο χρονια, 1930-32) και ηταν ομαδα των καπνεργατων της περιοχης.
Κλεβοντας το επισημο σαιτ της ομαδας ‘Το βέβαιο είναι πως εξέφραζε τους πολυάριθμους (5.411 με τα επίσημα στοιχεία του 1927) και μαχητικούς καπνεργάτες της Δράμας, οι οποίοι στήριζαν την ομάδα με την έντονη και δυναμική παρουσία τους...Ο σύλλογος των καπνεργατών ΠΑΝΔΡΑΜΑΪΚΟΣ είχε αναπτύξει πολύπλευρη δραστηριότητα και  περίφημη ήταν η φιλαρμονική του, σε αυτήν όπως είχε αναφέρει ο παλαίμαχος ποδοσφαιριστής’.
Και ξανακλεβουμε λιγο παρακατω οπου υπαρχουν οι λογοι διαλυσης της ‘Το τέλος του Πανδραμαϊκού ήταν πολύ σύντομο. Ο Πανδραμαϊκός σε έναν αγώνα (πιθανότατα τέλη 1932) νίκησε την Ελπίδα. Στον επαναληπτικό αγώνα και ενώ ο Πανδραμαϊκός έχανε, εξελίχθηκαν σοβαρά επεισόδια μεταξύ των καπνεργατών οπαδών του και μιάς ίλης του Ιππικού (!), όπως έχουν αναφέρει οι Παπαδημητρίου και Τοπολίγκας.  Τα επεισόδια σε μια εποχή με έντονους κοινωνικούς αγώνες, στάθηκαν η αφορμή, για να οδηγηθεί το σωματείο σε αναγκαστική διάλυση.  Ο εκ των ποδοσφαιριστών του Πανδραμαϊκού, Θωμάς Τόλιος, λίγα χρόνια αργότερα ήταν απο τους πρωταγωνιστές στα γεγονότα της 1-5-1936, στην δυναμική συγκέντρωση των καπνεργατών στην κεντρική πλατεία της Δράμας, όπως αναφέρετε και στο βιβλίο: “Βασίλης Ιωακειμίδης, Είκοσι χιλιάδες μέρες” (Εξάντας 1983)’.

Ο νεος Πανδραμαικος θα ιδρυθει το 69 μετα απο συγχωνευση του Αρη και της Ελπιδας Δραμας. Ο Πανδραμ ηταν διαφορετικος απο την Δοξα. Φανταζομαι τωρα δεν υπαρχουν μεγαλες διαφορες αλλά μεχρι και το 80 οι δυο ομαδες ηταν πολυ διαφορετικες μεταξυ τους. And a little bit of oral history: εαν δεν κανω τρομερο λαθος ειμαι σχεδον σιγουρος οτι μου ειχαν πει καποια στιγμη οτι προεδρος του Πανραμαικου ηταν ενας παλιος Εαμιτης. It make sense to me.

Website – Πανδραμαικος = 2-1
Εχουμε και λεμε. Moi, ειμαι απο την Καβαλα και δεν μπορω να υποστηριξω ομαδα απο την Δραμα. Ετσι χωρις δραματα και στεναχωριες.
1-0
Ως ανθρωπος των κινηματων, της αυτοοργανωσης και της αναρχιας, συμπαρασεκομαι στηνιστορικη διαδρομη του Πανδραμ.
1-1
Κοιταξτε λιγο την φωτο πιο πανω. Ο Πανδραμ και η Αρσεναλ ειναι αδερφα σωματεια!!!!
2-1 και λιγο ειναι

Οταν δεν υπαρχει διαταυτα
Φτανοντας στο τελος ειμαι σιγουρος οτι αλλα ηθελα να γραψω και και τωρα δεν θυμαμαι τι ηταν οποτε δε βλεπω ποιο ειναι το διαταυτα. Παρολα αυτα νομιζω οτι ολα αυτα που γραφτηκαν ειχαν σαν εναυσμα το γεγονος οτι στο (κατα γενικη ομολογια αξιοπιστο) σαιτ του rssf (Rec.Sport.Soccer Statistics Foundation), ο Εθνικος Αστερας, αυτος της Θεσσαλονικης οταν ιδρυθηκε ειχε για χρωματα το κοκκινο και το ασπρο. Ολα τα υπολοιπα απλα ακολουθησαν…

ps: επισης ηθελα να πω οτι σημερινος Εθνικος Αστερας ειτε ειχε κοκκινα ειτε μπλε ειτε οτιδηποτε, ακομα και αν λεγεται Εθνικος μου φαινεται αρκετα συμπαθητικος. Αυτα

Αναγνωριστικα τα πρωτα λεπτα….

Επειδη για λογους logistics δεν εχω τον δικο μου υπολογιστη, εδω και καποιο καιρο χρησιμοποιω αυτον της συντροφου μου. Ετσι λοιπον καποια στιγμη που τον ανοιξε η σελιδα του ιντερνετ ηταν στο youtube και στον αγωνα της Προο με τον Αγ.Γεωργιο Ν.Κρηνης. Οχι τις φασεις και τα γκολ. Ολον τον αγωνα. Και τα 90 λεπτα συν ολα τα αλλα.

Οπως και να χει με το που τον ανοιξε, πηρε μια περιεργη εκφραση και σχεδον με εκπληξη αναφωνησε ‘Αγιος Γεωργιος Νεας Κρηνης? Τι ειναι αυτα…’ δεν προλαβε να τελειωσει την φραση της (που ελπιζω τωρα που το ξανασκεφτομαι να ηταν κατι σαν ‘τι εινα αυτα βρε αγαπη μου’) διοτι πολυ κοφτα της υπενθυμισα οτι εκει χαμω στην Αθηνα εχουν περιοχες οπως η Χαμοστερνας και να μην πιανει στο στομα της την Νεα Κρηνη.

Τωρα που ειδατε ολο το ματς, μπορω να συνεχισω. Οταν υπαρχει μπροστα μου ενα μαγνητοσκοπημενο παιχνιδι σχεδον παντοτε θυμαμαι ενα περιστατικο που μου συνεβηκε καποια στιγμη στα μεσα του 90 (εαν δεν κανω τρομερο λαθος). Το συγκεκριμενο περιστατικο καταληγει σε δυο συμπερασματα εκ των οποιων το ενα μας κανει αυτη την στιγμη. Εχουμε και λεμε.

Ειχα παει να δω ενα φιλικο παιχνιδι της Καβαλας που μαλλον θα παιζαμε Β Εθνικη τοτε, οποτε ηταν μαλλον πριν το 95, αλλά με ποιον ηταν και γιατι πηγα Αυγουστιατικα να δω μπαλα δεν μπορω να απαντησω. Οπως και να χει, η Καβαλα ειχε κερδισει εκεινο το παιχνιδι (με κατι σαν 2 ή 3 μηδεν) και ειχε παιξει πολυ ομορφη μπαλα. Ειχα γυρισει ενθουσιασμενος σπιτι απο το θεαμα και την προοπτικη να ανεβει η Καβαλα κατηγορια και καθησα και τα λεγα στον πατερα μου ο οποιος εκεινα τα χρονια τα ειχε ψιλοπαρατησει τα γηπεδα μιας και μαλλον θα σκεφτηκε οτι αφησε εμενα σαν παρακαταθηκη στην κερκιδα. Τελος παντων δεν εχει ιδιαιτερη σημασια αυτο. Αυτο που εχει σημασια ηταν οτι καποια στιγμη ενα τοπικο καναλι ξανα εδειξε τον αγωνα (ειτε την ιδια μερα ειτε την επομενη εαν κανενας ενδιαφερεται), οποτε ξανακαθησα να ξανα απολαυσω την μπαλαρα που ειχα δει. Ματαια αγαπητε αναγνωστη. Ηταν σαν εκεινες τις στιγμες που περιμενει καποιος να του ρθει φλασια απο κανενα χαπι και δεν του ρχεται με τιποτα. Μα αφου ημουν σιγουρος οτι ειδα μπαλαρα, τι στο διαολο τοσο χαλια κριση εχω, αναρωτηθηκα. Οχι δεν θυμαμαι εαν την τελευταια προταση την ειχα κανει αλλά εναν παρομοιο προβληματισμο τον ανεπτυξα. Το συμπερασμα στο οποιο ειχα καταληξει και παντοτε μου ερχεται στο μυαλο ειναι οτι τελικα οταν βλεπεις κατι ζωντανα ειναι τελειως διαφορετικο απο τηω τηλεοραση. Οι γωνιες, ο χωρος που την τιβι δεν βλεπεις και ζωντανα τον βλεπεις. Τις κινησεις των παικτων οι οποιοι δεν φαινονται παρα μονο οταν φτανει η μπαλα κτλ κτλ. Δεν ηταν δα και κανενα επιτευγμα η διαπιστωση μου, οι περισσοτεροι εχουν φτασει σε κατι παρομοιο, απλα οταν ειναι να δω εναν αγωνα ειτα ξανα ειτε για πρωτη φορα σε μαγνητοσκοπιση παντοτε θυμαμαι εκεινο το καλοκαιρι.

Τωρα για το δευτερο συμπερασμα, το οποιο ακολουθησε την επαγωγικη μεθοδο η σκεψη ηταν απλη. Αμα δηλαδη το λαιβ παιχνιδι (το οποιο ειχες δει) ηταν και το θεωρησες γαματο, και το ιδιο παιχνιδι που το ξαναδες στην τηλεοραση σου φανηκε flat και απλα καλο, και σαν συμπερασμα κατεληξες οτι φταιει η τηλεοραση, τοτε τα παιχνιδια που βλεπεις στην τηλεοραση και σου φαινονται (και ειναι) γαματα, αμα ησουν λαιβ στο γηπεδο, πως δηλαδη θα σου φαινοταν? Ρητορικη η ερωτηση οπως καταλαβαινετε.

 

 

 

Wish I Was There

Οταν στα μεσα του ’70 οι Pink Floyd ηχογραφουσαν στα Abbey Road Studios τα κομματια για το επομενο τους αλμπουμ, Wish You Were Here, καποια στιγμη προς το τελος των ηχογραφησεων εμφανιστηκε στο στουντιο ενας υπερβαρος ανδρας με ξυρισμενα φρυδια και κεφαλι. Βασικα κανενας δεν ειχε καταλαβει ποιος ηταν και μαλλον ο ενας νομιζε οτι ηταν καποιος γνωστος καποιου αλλου απο την μπαντα. Ο παραξενος στην οψη κυριος εκτος απο τον τροπο που εδειχνε ηταν και ως ενα βαθμο χαμενος μεσα σε ενα δικο του συμπαν (για να το θεσουμε κομψα). Οπως και να χει υστερα απο λιγο οι εκει παραβρισκομενοι συνειδητοποιησαν οτι εκεινος ο τυπος ηταν ο Syd Barrett. Και καπου εδω αφηνουμε τους Floyd και τον Barrett. Εαν καποιος ενδιαφερεται υπαρχει ενα ντοκυμαντερ για την ηχογραφηση του αλπμουμ οπου μιλανε και για την απροοπτη συναντηση με τον Syd. Οσο για το ομωνυμο τραγουδι/αλπμουμ αυτο ναι ειναι μια αναφορα στον Συντ συν τοις αλλοις.

No drugs included
Βεβαια ο Μπαρρετ τα επαθε ολα αυτα απο τα ντραγκς που επερνε και οχι γιατι απλα δεν ειχε χρονο. Απο την αλλη ομως τουαλχιστον εμεις δεν ξυρισαμε τα φρυδια μας ουτε γιναμε υπερβαροι. 1-1. Οκευ κουρεψα κατι τζιβες που ειχα αλλά αυτο ηταν ολο και ολο το κακο.

Did i miss anything?
Τεσσερα χρονια. Τεσσερα. Αν ηταν να μιλουσαμε μονο για αποτελεσματα τοτε μπορει να ηταν απλα ευκολοτερο. Αν ειναι να μιλησουμε για το τι αλλαξε γενικα στον χωρο του ποδοσφαιρου, ειμαστε ετοιμοι να βαλουμε τα χερακια μας και να βγαλουμε τα ματακια μας.  Αν τωρα βεβαια εχουμε διαθεση για καλαμπουρια μπορουμε να επιχειρησουμε να μιλησουμε γενικα στο τι αλλαξε τα τελευταια χρονια, σε εναν κοσμο ο οποιος στο τελος της εβδομαδας δεν δειχνει να μοιαζει με πως ηταν στην αρχη της. Αλλά ας αφησουμε τα φιλοσοφικουπαρξιακα ζητηματα και ας επιστρεψουμε στη μπαλα.

Η Προο αυτα τα χρονια εκανε αυτο που ξερει να κανει καλυτερα. Να ειναι εντελως απροβλεπτη. Βεβαια αυτο ειναι ιδιαιτερο χαρακτηριστικο του ερασιτεχνικου ποδοσφαιρου οποτε μπορει να μην προκαλει εκπληξη σε κοσμο. Παρολα αυτα ακομα και στα ξερα του ερασιτεχνικου οι ομαδες εχουν εναν μπουσουλα. Αμα παει καλα η ομαδα, εχουν καλα αποτελεσματα και κανα δυο που ειναι απροβλεπτα. Αμα παει ασχημα, εχουν κακα αποτελεσματα και κανα δυο που ειναι εκπληξεις. Αμα ειναι η Προο, μπορει να ξεκινησεις καλα, να φτασεις τρεις ανασες απο το Καυταντζογλειο και στο τελος να πρεπει να παιξεις μπαραζ παραμονης. Ετσι για την αλητεια.
Οποτε για να μην παιρνουν τα μυαλα μας αερα, τις επομενες τρεις χρονιες ειπαμε να χασουμε απο τον πρωτο αγωνα. Fair enough. Σε άλλα συνταρακτικα νεα, ειχαμε σε μια απο αυτες τις χρονιες, δυο φορες 7-2, μια 7-1 και ενα 2-6 ετσι για να συνεισφερουμε και εμεις στον αγωνα για την επιστροφη των φιλαθλων στα γηπεδα.

Μετα με μια γρηγορη ματια ειδαμε οτι αντι τους (πλεον ξεχασμενους) Μεντεκες και Μαρτιου και διαφορους αλλους απο τα δυτικα, ξεκινησαμε να παιζουμε με Σταυρουπολες, Ηλιουπολες, Πολιχνες, κατι Ανθοκηπους  και κατι Παπαφηδες και Εθνικους Αστερες. Ευγε! Να μην βαριομαστε με τους ιδιους και ιδιους καθε χρονια. Βεβαια με αυτη την Φανερωμενη την Καλλιθιωτισσα συνεχιζουμε και εχουμε υψηλα σκορ. Οι παλιες οι συνηθειες καλο ειναι να μην αλλαζουν τελικα.

Α!!!!! Και κατι ακομα. Πρωτη γυναικα σε (κανονικο) αγωνα ανδρων? Beat that Helena Costa. Φαε την λασπη μας Clermont Foot.

Το ποδοσφαιρο ηταν μονο η αρχη, υπαρχει και συνεχεια προοδευτικη
Για την δημιουργια ομαδας πινγκ-πονγκ, ως πρωην ελεγκαντ (κατι σε Υανικ Νοά δηλαδη) παικτης του τεννις που ημαν, νομιζω εχω πει για την συμπαθεια μου προς την επιτραπεζια αντισφαιριση. Για την καλαθοσφαιρα και την πετοσφαιριση μαλλον χρειαζομαι ενα update. Βασικα με το μπασκετ εχω μια love/hate σχεση. Εχοντας μεγαλωσει με τον Μπομπι Νάιτ (για τον οποιο δεν θα ηθελα ουτε να ακουσω τι κανει τα τελευταια 15 χρονια), το Hoosiers, την κοντρα Bird και Magic (τον κανονικο οχι αυτον του Παοκ) στο κολλεγιακο, τις τηλεοπτικες κοντρες απο τον Ταφο του Ινδου και το Παπαστρατειο και οταν ο Αρης και ο Παοκ ηταν η Μπαρτσα και η Ρεαλ του μπασκετ, τοτε δεν μπορεις απλα να σβησεις απο την μνημη σου. Εκτοτε δεν μπορω να πω οτι παρακολουθω μπασκετ και οταν ριχνω καμια ματια με πονανε τα ματια μου απο τις αμυνες που παιζονται (οκ κυριως για την Αμερικη μιλαω). Ελληνικο και ευρωπαικο μπασκετ δεν βλεπω μιας και δεν εχω χρονο αλλα ακομα τσεκαρω τα αποτελεσματα απο το κολεγιακο και κυριως απο τις ανατολικες κατηγοριες οπως την Big Ten και την Big East (αν και την εχουν πετσοκοψει και τωρα η ACC εχει παρει τα σκηπτρα).
(διαλλειμα για παλιο καλο Bobby Knight)

Και φτανουμε στο βολευ. Ή οπως το γραφουμε πλεον βολεϊ. Το Βολεϊ λοιπον εχει την χαρα να ειναι, τουλαχιστον στην ελλαδα, το τριτο αγαπημενο αθλημα, εαν υπαρχε καμια τετοια αξιολογηση. Στην αγγλια πχ ουτε μπασκετ ουτε βολλεϊ ειναι στα αθληματα που γνωριζουν και παιζουν τα παιδια. Αν και για τα κοριτσια υπαρχει το νετμπολ το οποιο ειναι ενα ειδος μπασκετ το οποιο ειναι αρκετα διαδεμενο στα σχολειο (για τα αγορια απο την αλλη μετα απο το ποδοσφαιρο θα εχουμε το ραγκπυ ή το κρικετ).
Σε εμας οπως ολοι ξερουν στα σχολεια παιζουμε και απο τα δυο (με νοσταλγια θυμαμαι οταν επρεπε να διαλεξω σε ποια ομαδα να παω παιξω για τους σχολικους του Γυμνασιου, του μπασκετ ή του βολλευ? Επελεξα το πρωτο οπου και αποκλειστηκαμε κατευθειαν ενω το βολλευ την σηκωσε την κουπα αργοτερα).

Τα Σετ στους 15 ποντους

Οκευ μολις συνειδητοποιω οτι θα ακουστω σαν κανενας μαλακας τωρα. Ή αυτο ή με εχει πιασει 80ς μελαγχολια αλλά ναι προτιμω το βολλευ οταν ηταν στους 15 ποντους και για να παρεις εναν ποντο επρεπε να εχεις το σερβις εσυ. Πιο βαρετο? Πιο δυσκολο? Καθολου τηλεοπτικο? Μπορει ολα αυτα αλλά για οσους ειχαν δει και θυμουνται πχ τον μικρο τελικο το 87 (αν δεν κανω λαθος)  στο ευρωπαικο μεταξυ της ελλαδας και της σουηδιας, πολυ δυσκολα θα διαλεγαν να παιζοταν το συγκεκριμενο παιχνιδι, οπως εξελιχθηκε, με τον σημερινο τροπο. Ποντο ο Καζαζης? Ποντο ο Γκουσταφσον. Ποντο ο Τεντζερης? Ποντο ο Γκουσταφσον. Ποντο πλασεδακι ο Μουστακιδης? Ποντο ο Γκουσταφσον. Και ξανα τα ιδιο. Και ακομα το σκορ να ειναι το ιδιο. Και ναι μονο εκεινος ο Γκουσταφσον επαιρνε ποντους. Επος. Επισης εκεινη την περιοδο και ισως λιγο πιο μετα κατα τις αρχες του 90, παιζοταν πολυ ομορφο βολλευ. Εκτος δηλαδη των γνωστων ΚουβανοΑμερικανοΚινεζοΕσουσουδοΓιουγκοΒραζιλιανων υπηρχαν κατι παιχνιδια πχ Ολλανδια Ιταλια τα οποιοα ηταν ο ορισμος του mouth-watering game. Τεσπα αυτο ειχα να πω.

Α! μαλλον και κατι ακομα. Μολις θυμηθηκα οτι λογω του τενις και επειδη τα γηπεδα με το κλειστο ηταν διπλα διπλα, πολλες φορες τα Σαββατα βλεπαμε αγωνες Α Εθνικης Γυναικων μιας και η Καβαλα ηταν καποιοες χρονιες τοτε στην πρωτη κατηγορια. Οπως και οταν πηγαιναμε στις Σερρες για να παιξουμε με τον εκει συλλογο και βλεπαμε την Σιρις Σερρων που επαιζε και αυτη στην Α κατηγορια. Ναι, βολλευ μια χαρα φαση!!!!!

ΤΟΥΜΠΑ ΙΡΑΝ ΚΑΜΠΟΤΖΗ ΒΙΕΤΝΑΜ

Και φτανουμε σιγα σιγα στο τελος. Οκευ το συνθημα-προταγμα ειναι 1, 100, 1000 ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΜΕΝΕΣ ΟΜΑΔΕΣ αλλά θα μας επιτρεψεται να χαρουμε λιγακι. Παιδια ειμαστε και εμεις.

Με το συνθημα του 70, ο φιλοξενουμενος στην περιοχη της Τουμπας, Ομιλος των Κωνσταντινουπολιτων της Θεσσαλονικης προφανως ηθελε να δημιουργησει ενα κλιμα κατα των αντιπαλων οτι μαγκες εδω θα γινει το ελα να δεις παρα οτι η Τουμπα θα ειναι η σπιθα της εξεγερσης που θα μεταλαμπαδιασει το επαναστατικο προτσες σε καταπιεσμενους λαους ανα την γη. Βεβαια για να αναφερει το Ιραν μαλλον θα ειπωθηκε μετα το 79 οποτε και θα ητο συνθημα των αρχων του 80. Οπως και να χει αλλου θελουμε να καταληξουμε. Μπορει δηλαδη το Τουμπα στο συνθημα να μην ηταν η εναρξη ενος γενικου ξυπνηματος των απανταχου κολλασμενων αλλά τελικα η Προοδευτικη Τουμπας (ειναι αυταρεσκο το γνωριζουμε αλλά οπως δηλωσαμε και πιο πριν παιδια ειμαστε αφηστε μας να χαρουμε) ηταν η σπιθα που αναψε το φυτιλι της Εκρηξης των αυτοοργανωμενων ομαδων. Πατρα, Βολος, Γιαννενα, Λαρισα, Ηρακλειο, Λειβαδια, Ρεθυμνο, Χαλκιδα, Καρδιτσα. Αυτονομη, Liberta, Απείθαρχος, Μαρίνος Αντύπας, Τηγανιτης, Ρήξη, Λιβας, Ανάποδος, Βαγγελίτσα Κουσιάντζα. Απο ονοματα σκιζουμε. Να φανταστω και απο κερκιδα. Για χρωματα δεν ερωτω, ειμαι σιγουρος οτι υπαρχουν ολες οι αποχρωσεις του κοκκινου και του μαυρου. Ετσι για την αλητεια.

Τελος των παντων, η αυτοοργανωμενη κοινοτητα του φανζην μας, χαιρετα και στελνει ολες τις ευχες της προς ολες τις ομαδες. Καλη συνεχεια και συνεπεια.

ps. να μην ξεχναμε και την ομαδα του Αστερα απο το Κρατιδιο των Εξαρχειων επισης.