Και γαμω τις θέες!

Οπως πολυ σωστα φανταζεται ο καθενας μας, οι διαφορες περιοχες-συνοικιες ανα την επικρατεια που εχουν ονομαστει Καλλιθεες, ονομαστηκαν ετσι διοτι την εποχη που αρχισαν να κανουν σπιτια εκει περα, η θέα ηταν υπεροχη. Αν και εδω μπαινει και το αντικειμενικο κριτηριο του τι ειναι ωραιο ή ομορφο ως θέα και τι αρεσει σε καθεναν.

Προσωπικα δεν με τρομαζει ουτε με χαλαει η αστικη αρχιτεκτονικη και η χρηση της πολυκατοικιας μεσα στον κοινωνικο ιστο και στο αστικο περιβαλλον. Και μιλαω κυριως για την διττη της χρηση τοσο ως χωρος κατοικιας οσο και ως χωρος δουλειας. Αλλά αυτο ειναι η δικη μου αποψη. Για τον υπολοιπο κοσμο μπορει τα πραγματα να ειναι διαφορετικα. Πχ εαν κατεβεις σημερα στην Καλλιθεα στην Αθηνα και ρωτησεις κανεναν κατοικο πως βλεπει την Καλλιθεα, δε νομιζω οτι θα εχεις τις ιδιες απαντησεις με αυτες που θα μπορουσες να εχεις αμα ρωτουσες καποιον 100 χρονια πριν. Διοτι αμα θες να δεις κατι παραπανω απο πολυκατοικιες και δρομους πρεπει να ανεβεις στα νταμαρια πισω απο το γηπεδο για να ανοιξει το ματι σου. Βεβαια και στα Τουρκοβουνια αμα πας που ειναι δεκα-δεκαπεντε χιλιομετρα πιο πανω, παλι την ιδια θεα θα εχεις αλλά δεν τα λεν Καλλιθεα, Τουρκοβουνια τα λεν.

Τελος παντων, η Καλλιθεα στην συμπρωτευουσα εχει την τυχη να εχει λιγο υψος οποτε ειναι λιγο καλυτερα. Η ομαδα της δε, η ΑΕ Καλλιθεας με την Παναγια την Φανερωμενη ολα αυτα τα χρονια μπορει να μην μας ειναι ο κακος μας δαιμωνας, αλλά δεν ειναι και απο τους αντιπλους που χαιρομαστε να παιζουμε. Εκτος δηλαδη απο την μια μονο νικη που ειχαμε στου 11 αγωνες πρωταθληματος (συν αλλη μια για το Κυπελλο), ειχαμε και μεγαλα/βαρια σκορ και μας χαλουσαν τα στατιστικα. Και ενα 5-2 και ενα 4-0 και καναδυο 4-2 και γενικως μπαιναν αρκετα γκολ στις αναμετρησεις μας.

Η απολυτη νικη εντος εδρας

Ειχα συνειδοτοποιησει οτι λογω της Β Εθνικης τη δεκαετια του 80, τα περισσοτερα ματς που εβλεπα ηταν ειτε 2-0 ειτε 2-1. Νομιζω οτι απο καποια στιγμη και μετα, ισως τα 90ς το 2-1 να ηταν το πιο συνηθες σκορ στην Ελλαδα. Αλλά και να μην ηταν, η γευση που εχεις απο τους αγωνες ειναι οτι τελειωσαν 2-1. Παρολα αυτα βεβαια ολοι εχουμε ενα σκορ που μας αρεσει πολυ. Και δε μιλαω να ερθει το ματς 5-5 ή 3-4 αλλά ενα σκορ (σημ: στην αγγλικη γλωσσα οταν λες ή ρωτας τον αλλον για το σκορ ενος αγωνα-εαν δηλαδη χρειαστει να το κανετε-να ξερετε οτι μιλας για ενα ματς που γινεται εκεινη τη στιγμη, εαν το ματς εχει τελειωσει ρωτας για το result του αγωνα) το οποιο ειναι το αγαπημενο σου και ιδιαιτερα εαν ειναι σε καποιο ντερμπυ. Πολλοι θα σουν πουν, ενα και να καιει ή ενα και με τσιγκινο πεναλτυ στο 90. Φιλε αμα ειναι να σε ρωταω το αγαπημενο σου σκορ και να μου λες 1-0, το κλεινω το μπλογκ και αρχιζω πλεξιμο.

Και απαντω στο φιλοσοφικο ερωτημα. Ποιο ειναι το αγαπημενο μου αποτελεσμα? Τα 3-0 και 3-1 ειναι ωραια σκορ δε λεω αλλά ωραια ειναι και τα τραγουδια του Σαββοπουλου το 60, δεν ειναι anywhere near στα αγαπημενα μου. Αρα παμε λιγο παραπανω. 4-0 και 4-1. Ναι οκευ κατι λεει. Δε εχω κανενα παραπανο οταν η ομαδα μου θα κερδισει με ενα απο τα δυο σκορ. Και τα δυο ειναι στην καρδια μου. Τα αγαπω σα παιδια μου αλλά το σκορ που πραγματικα ειναι το απολυτο για εντος εδρας νικη (με σοβαρο αντιπαλο/σε ντερμπυ) ειναι το 5-1. Διοτι τα 5 γκολ δειχνουν την απολυτη ισοπεδωση και ανωτερωτητα σου. Δειχνουν οτι εκεινη τη μερα ησουν απλα πολυ καλυτερος. Αλλά προσεξτε, 5-1 και οχι 5-0. Πεντε μηδεν δειχνει οτι τον ισοπεδωσες τον άλλον μεν αλλά οτι ισως  απλα ηταν η απολυτη μερα σου και ολα πηγαιναν μεσα, και οπως γινεται καποιες φορες μετα τα πρωτα ενα-δυο γκολ ανοιγει η στροφιγγα και συμβαινουν αυτα. Το πεντε-ενα ομως δειχνει οτι οι αλλοι καπως προσπαθησαν, κατι πηγαν να κανουν, καπως πηγαν να αντισταθουν, δεν ηταν ολα one way traffic. Και για αυτο το λογο παροτι το ενα γκολ που δεχεσαι κανει το αποτελεσμα λιγοτερο θριαμβευτικο, σου δινει περισσοτερα credits ως ομαδα. Και για αυτους του λογους παντοτε ενα 5-1 με κανει χαρουμενο.

Με το 5-0 λοιπον την προηγουμενη βδομαδα απεναντι στην Καλλιθεα μπορει να μη φτασαμε στο προσωπικο μου απολυτο σκορ αλλά τουλαχιστον πηραμε ρεβανς απο διαφορες βαριες ηττες και συν τοις αλλοις αποκτησαμε ενα τεραστιο αβανταζ για την υποθεση παραμονη. Με 29 βαθμους κοιταμε τα καταγαλανα νερα του Θερμαικου και απλα χρειαζεται να τελειωνουμε την Κυριακη για να μπορεσουμε να τα απολαυσουμε. Κοιταμε τις αθλητικες καλοκαιρινες εκδρομες μας και δε μας νοιαζει ποτε θα βγαλει η Επσμ το προγραμμα για τους αγωνες των πλευ αουτ. Μπορει να μην ειμαστε ρετιτε ακομα αλλά μεχρι στιγμης η θέα ειναι μια χαρα, απλα θελει αλλη μια νικη.

Ποδοσφαρικος επαναστατικος παροξυσμος ή stay safe λικβινταρισμος

Δε θα πρεπει βεβαια να ξεχναμε τις διαφορες τασεις που υπαρχουν στην Προοδευτικη οικογενεια. Μια απο αυτες, η ταση του οσα περισσοτερα παιχνιδια παιζουμε, τοσο καλυτερα ακομα και εαν ειναι να πεσουμε κατηγορια, δεν θα συμφωνουσε να κερδισουμε την Κυριακη και ετσι να τελειωσει αυτη η χρονια ενδοξα μεν αλλά στις 6 Μαιου. Αν μπορουσαν να γραψουν το σεναριο, θα ειχαν κανα δυο ηττες ωστε να παιξουμε γκραντε φιναλε πλευ αουτ, κερκιδα στα κοκκινα και η Προοδευτικη αναγεννημενη απο τις σταχτες της ηττας να σηκωνει το αναστημα της και να μας κανει υπερηφανους. Πολυ ωραια. Ας κερδισουμε λοιπον την Κυριακη και ας αφησουμε τους λεονταρισμους για άλλους.